Осы бір қарт
Осы бір қарт ұнайды тіпті маған,
Дүр секілді кәдімгі жұрт аңсаған.
Тарта берер түрі бар тарланымның,
Күні қашан жеткенше күрт қаусаған.
Тозған қайың секілді тұр шалқайып,
Көрінгісі келмейді тым қартайып.
Сына - сына сиреген бұтақтары
Көктем сайын кетеді жапырақ жайып.
Іздемейді ол рахат тыныштықтан,
Күйзелер деп көңілім емес бұққан.
Көрген емес жырылып, жұбын жазып,
Қарапайым кәдімгі күйкі жұрттан.
Сәл қуанса қалады жасарып-ақ,
Сәл түңілсе қалады қасарып-ақ.
Оқта-текте шертеді домбырасын,
Жанжалынан жақынның босанып ап.
***
Жер айналып тұрғанда зырылдаған,
Көзді неге жұмбақпын жұмылмаған?
Күркіреген күйлерге айналады.
Ішімдегі нәзік үн ыңылдаған.
Тарта берем, ағайын, тартынбаймын,
Анау-мынау өртіңе шарпылмаймын.
Жасағанша жасаймын еркім жетіп,
Еркім жетпей болдырсам шарқ ұрмаймын.
«Өмір бізді алдайды» дейтіндер бар,
Тозған ойдың тулағын жейтіндер бар.
Сенбейтіндер өмірге сөне берсін,
Күл - көмірін шаң-тозаң көме берсін.