02.05.2021
354
ҚЫМЫЗДЫ АУЫЛ
Кісінеп құлыншақтар кермедегі,
Белдеуде байлаулы тұр кер дөнені.
Өрістен жаңа оралған жылқышы қыз,
Толықсып, туған айдай тербеледі.
Құлақта құлын даусы — асқақ әні,
Қолында қызыл зерен — тостағаны.
Майысып саусақтары, қандай әсем,
Сабадан қымыз құя бастағаны.
Бойыңа даритұғын дәрі-күштей,
Қымызын кете алмайсың қанып ішпей.
Қарайсың қайта-қайта қарындасқа,
Жаутандап, өз-өзіңнен жанып іштей.
Тіреліп көмейіңе талай сұрақ,
Дейсің сен: «не бар керім бар-ау шырақ».
Бір сәтке ұмытасың, көптен бері
Шалғайда жүргеніңді жолаушылап.
Қыз қандай, қымыз қандай, көлі қандай,
Түс көріп, жақсылыққа жорығандай.
Тамсанып кетті-ау, шіркін, талай жігіт,
Шілдеде осы ауылдан шөлі қанбай.