21.04.2021
  242


Автор: Тыныштықбек Әбдікәкімұлы

Көктем

Болмаса да тым шұғыл орындар түк,
ерте тұрам (төлдегі тәлім-тәртіп).
Қаңқылдаған әуеде сары ала қаз тауға
қарай өтеді, «горн» тартып.
Иірілер шаруаның ұршығы – мен.
Сақманға әу баста құлшынып ем.
Қошақандар тойып ап, балықтардай
балтырымды түртеді тұмсығымен.
Батыста – мал, мыңғырған, шығыста –
мал, мыңғырынан көңілің тынышталар.
Иін әбден қандырып илеуінің, ширатысқан
мұрттарын құмырсқалар.
Мұңның мені мүмкін бе иектері?
Мұндай бола қоймайды күй өтпелі:
құшағына қыз – самал енген сайын,
балқи түсер таулардың сүйектері.
Айналаны алғанша ымырт қамап,
гүлдеп жатқан кең Дала – түлікке бап.
Қалпағыңа, шешсең-ақ, бұл маусымның
үлгереді торғайы жұмыртқалап...





Пікір жазу