Ата Тілім менің
Ата Тілім менің,
Сенің күркіреген күндей қасиетті Дауысыңды
Шеше құрсағына біткенімнен-ақ естігем.
Өмір – мынау, дүние қуа дабырласқан көш түмен!..
Қарсы ұрып жүрмін жылмия арбаған сансыз жылан-пиғылдарға
Өзіңнен дарыған кәрлі қара диюдай Сесті мен!
Құдаймен де Өзің арқылы ғана тілдесем.
Өзің арқылы тілдесермін жоқпен де.
Қырық шілтен аңқыған жұпар желің - өкпемде.
Егер, бір Сөзіңді дұрыс айта алмай қалсам,
Бір тал шөп көз ашпай жатып өліп кетеді Көктемде!
Өзіңсің - өлшеусізді де өлшете алатын Өлшемім.
Мұңыңда мұңсыз ойнаған сәбиіңмін де - мен, Сенің.
Күлкім – Жұмағыңның шұғыласы!
Сөз ұқпастарға үнсіз шыңғырған көз жасың – кемсеңім!
Өзіме жабыла кеткенде өзгетілді құл-құтан,
Ақыра арқаланып кетем, отызекіаспандық дыбыстарыңды пір тұта!..
Сен саңқылдап сөйлей жөнелгенде, жым болады жынды да.
Сенің үнің ғана құлан-таза айықтырады ауру Нұрды да!
Өкінішті, әрине,
Саған көк тиынын да қимайды, даналығың арқылы байыған бар сараң.
Қанша сараң болса, сонша – аран!..
Бір Өзің ғана жанталасудасың,
Болмасыншы деп ертеңгі ұрпақ та ақыл-ойсыз арсалаң.
Отанымнан да қасиетті Ата Тілім-ау менің,
Егер, Сен өліп бара жатсаң, соңғы деміммен де Жан салам!