Қасым ескерткішінде
Жырлары да тудырар бұрқасынды,
Бір шумағы басады кір тасыңды.
Артынан өшпес мұра сөз қалдырған,
Кім білмесін, дауылпаз бұл Қасымды.
Өр Қасым, өжет Қасым, дара Қасым,
Ойламаған еш уақыт қара басын.
Қасқырдай тобырыңда «қыңқ» етпеген,
Аяғын қақпан қауып жараласын.
Жырының танисың — ау дүбірінен,
Нәр алған тектіліктің түбірінен.
Мен таныған дауылпаз, дара Қасым,
Өмір сүрмес ақын ғой бүгінімен.
Бұл Қасым, көрді соғыс, көрді майдан,
Не болса да, барлығы бір Құдайдан.
Қамал алар жасында, қалпалақтап,
Әзірейіл құрығы төнді қайдан?
Көрді дейді қиындық, Қасымды көп,
Уа көк аспан, сағыныш жасыңды төк.
Кривогуз көшесінде орналасқан,
Сыйпалап отырмын ау, тасыңды кеп.
Кім тыңдайды құлақ сап, ғасыр үнін,
Мерейің үстем болып, тасыр бүгін.
Ескерткіші алдында есіме алып,
Қасқайып оқып тұрдым Қасым жырын.