Салақтық — дерт
Кіршіктен тап-таза ғып үсті-басын,
Қылшықтан жырақ қылып ішкен асын.
"Осындай тәрбиемен тұрса зайып,
Жігіттің бекер өтті,- деме-жасын!"
Алуға лайық қой мұның тілін,
Өзінен табылған соң нағыз білім.
Біреудің душар қылса бағына еніп,
Иражатпен өткізген ай мен жылын.
Ал енді кез боп қалса жаман қатын,
Білдірер пиғылынан есек затын.
Жыландай сүйір тілмен шағып-шағып,
Күннен - күн артылтпай ма кесепатын?!
Сөз айтса, қолсырнайдай тақылдайды,
Өз сөзін өзі қори мақұлдайды.
Бір шаруа бір кішкене біте қалса,
" Қылдым!"- деп, суыр[дың] айғырындай шақылдайды.
Қайда жаман қатын отырар бойын күтіп,
Үй ішінде байына күңк-күңк етіп:
"Тамақ кем, сен тауып бермесең де,
Бір күні мен кетермін күңірентіп!"
[Тамақ] қылса, үй ішін тұмандатқан,
Іс қылса былықтырар құдай атқан!
Ыдысы қи, тезекпен аралас боп,
Домалап әр бір жерде құман жатқан.
[Жа]ман қатын өзін-өзі ол көтерер,
Ғырырдан теріп байына сөзін берер.
Жақсы қатын, кәнеки, кім де барып,
Өзін-өзі сыбырлап мақтап жүрер.
[Бірде] тас, бірде май боп шайнек (суы)
Обалға жігіт адам сонан батқан.
[Ү]стелдің аппақ ұнға кірі жұғып,
Бауырсағы күйік болар сеніп (сынып) қатқап.
Бір үйде екеу болса жаман қатын,
Тағы да мен сөйлейін кесапатын.
Ішімен бірі-біріне ерегесіп,
Сөйлесем тауыса алман [машақатын].
[Ү]стін табақ, етегін орамал ғып,
Семіртіп әр мүшесін жуандатқан.
Енесі барды-жоқты сөзбен жұптап (иұптап),
Мейрімсіз, сараң қулар қуаң тартқан.
Бір үйде бірдей болса екі қатын,
Олардың мен сөйлейін ар-ұятын.
Менменсіп бір-бірінің тілін алмай,
Қағазға жазсам сыймас хикаятын.
Сонымен осы сөзді тоқтатайын,
Жаманның әркім білер әрбір жайын.
Қатынның айттым біраз әңгімесін,
Көп сөйлеп мұнан [әрі] не қылайын?!