Нәзігім
Өтсе де өмір деген,
Сырым көп көңілде кең!
Жүректе бұлқынады,
Мұңды арман төгілмеген!
Қайырмасы:
Дауылдай аласұрып,
Толқимын теңіздейін.
Нәзігім жан асылым,
Тағы да сені іздеймін.
Жанарда жанып ұшқын,
Аңсаумен алып-ұштың.
Жанымды баурағаны,
Сиқырлы сағыныштың.
Дидарың Күн боп күліп,
Жаныңды жырға өптіріп!
Санамды саялайсың,
Мөлт еткен жыр боп тұнып!
* * *
Жанарың жанға нұр құйып,
От демің өпті бетімді.
Көздерің сенің тұңғиық,
Мөп-мөлдір бұлақ секілді.
Құлазып, мұңды күйде едім,
Шуағым болып төгілдің.
Бақытым- сені сүйгенім,
Мәні де осы өмірдің!
Күз келсе сағым атырап,
Сырларын шертер не түрлі.
Сағыныш тұнған жапырақ,
Сендегі жүрек секілді.
Сен менің арман-бағымсың,
Қуаныш-мұңым тек сенде!
Алаулап тұнған жалынсың,
Арман жоқ жанып кетсем де.
Сен барда ән бар, бар сәнім,
Көңілім бейне кең дала.
Өзіңсің жалғыз аңсарым,
Бақытым менің сен ғана!