Түсін, жаным
Түсін, жаным,
Ұғыншы сен де мені,
Сені ойласам бұл жүрек сенделеді.
Өмір сүру түсінбей – азап тегі,
Ұмытайық,
аяулым, наз өкпені.
Бір толқынмен жүзбейді уақыт-кемең,
Бір қуаныш,
бір мұң ғой бақыт деген.
Шық түсетін кез шығар, сірә, бауға
Асықпашы,
асықпа кінәлауға.
Елес болып кетсе де сағым-мұнар,
Жан емес пе ең,
жайқалған жанымды ұғар.
Өн бойымды өртейді жалын-демің.
Кешір,
кінәм бар болса, жаным менің.
Күрсінісің көңілге гүл екпеді,
Кешір жаным,
кеше біл бір өкпені.
Бұл дертіңе не шара жүректегі,
Жанарың-ай,
еріксіз дір еткені.
Үміт оты емес пе ем
ақ таңыңда
Сеніміңді жауқазын таптадым ба?!
Жапырағын сарғайтпа көктеректің,
Кешір, жаным,
жазықсыз өкпелеттім.
Балқытады бойыңды ар-қорғасын,
Кешіретін жаныңда
жан болғасын.
Өткен сәттер кетпейді есімдегі,
Өкпелетсем, өтінем,
Кешір, мені.