04.09.2023
  127


Автор: Шөмішбай Сариев

Адамы болдым сезімнің

Адамы болдым сезімнің,
Көңілім — күй,
Көзім — мұң,
Жерде қалған жері жоқ,
Сырды ашып айтқан сөзімнің!
Адамы болдым қиялдың,
Оған да кейде ұялдым.
Құстары сайрап жатады,
Қиялға толы ұямның!
Адамы болдым Адамның,
Жолдарым — жарық,
Таң — алдым,
Тұлпарын ерттеп
Мен міндім,
Дүбірлі-күйлі даламның!
Тұлпарын міндім елімнің,
Тұлпарын міндім сенімнің.
Өмірді жырлап өтем мен,
Адамы болып Өмірдің!





Пікір жазу