01.09.2023
  101


Автор: Шөмішбай Сариев

Алғаш тау көргенде

О, Алатау! Өзіңді жаңа көрдім,
Туған жерден алдымен дала көрдім.
Кеудеме толқын атқан нар өркешті,
Құмды өлке суретін сала келдім.
Тауларға керуен тартқан толы із көрдім,
Мен бұрын аққұм көрдім, теңіз көрдім.
Ерке өскен баласымын сол теңіз бен
Мақпалым, Қамыстыбас егіз көлдің!
Алдымнан жарысатын ак шағыл құм,
Тарқамас базарындай бал шағымның.
Жүгіріп жүргенімде жалаң аяқ,
Өткенін аңдамаппын қанша күннің?
Дүние шексіздігін жіті аңдадық,
Тарқауын базарымның күте алмадық.
Құм исі,
Күннің исі,
Жусан исі —
Мен келдім маңдайыммен жұпарды алып.
Сүт дәмі кетпегендей таңдайымнан,
Қайысқан бас айналып тал-қайыңнан,
О, Алатау, алдыңа келіп тұрмын,
Сен де мені сипашы маңдайымнан!





Пікір жазу