АЯН МЕН БАЯН
Кешкі тамақтан кейін Баян сурет салуға отырды да, Аян кітап оқуға кірісті. Асүйден шешелері ыдыс жууға шақырды.
– Мен Қиыр Шығыс тайгасында саяхатта жүрмін. Дерсу Узалаға еріп, солтүстікке қарай кетіп барам... Ыдыс жууға уақыт жоқ, – деді Аян кітаптан бас алмай.
– Ыдыстарды жуып тастап, кеш бойы сурет салармын, – деп Баян асүйге кетті. Асүйді тәртіпке келтірген соң, бояуларына қайта кірісті. Аян кітапты оқып болып жанына қойды да, Баянға қарап:
– Міне, мен де саяхаттан оралдым. Енді ыдыс жууға болады, – деді.
– Ыдыстар бағана жуылып болған.
– Бетіңдегі не?
– Білмеймін, – деп, Баян бетін сипады. – Балдың жұғыны екен ғой.
– Алақай, мен де бал жеймін! – деді Аян қуанып.
– Балды мен тауысып қойғам.
– Неге?
– Апам: «Өз тиесіңді де, Аяндікін де жеп ал. Ол Қиыр Шығысқа кетсе, жуырда орала қоймас» деген.