Әңгімелер жинағы ✍️

Қиябеткейде түбіт киімді періштелер тұр інжу мен шойыннан құйылған жайлауларға қарап қол бұлғап.

Отты орманның алаңдары төбелердің басына дейін секіріп.

Сол жақта – қара топырақ бүкіл адам өлтірулер мен шайқастардан тапталған.

Жамандықтың жаршысы – қара гуіл, бара жатыр зырғанап оның қисық жолымен.

Ал сыртында оң жақтағы беткейдің – күншығыстың, қозғалыстың сызығы.

Суреттің басқы сызығы – айналып, билеп тұрған теңіздің қуысы менен адами түннің гуілінен жасалған шақта болған бұл;

Көк пен жұлдыздардың, барлық қалған дүниенің гүлдеп тұрған момын халі шөгеді үнсіз төменге, қиябетке қарап тұрған себеттей, – қарсысында менің жүзімнің, – пайда болады сүйкімді, көгілдір түпсіз тұңғұйық.