ТІРКЕСТЕР
Бұл әлем бір күні тоқтайды бір қара орманға тіреліп, сол кезде таңғалған төрт бірдей біздердің көздерге арналған, – жағажай үшін бір тек қана, қос өндір бала үшін, сенімін, сезімін сақтаған, – бір ғана үй үшін әуені шалқыған, селкеусіз, сәулелі сезіміміз үшін де, – мен іздеп табамын сендерді.
Бұл жерде тіріден жалғыз шал, керемет, тып-тыныш және де «есепсіз ермекпен» қоршалған, – мен сізге бас ием.
Сіздегі естелік болып мен оянсам, байлап алсам ғой тас қылып, – сапарды аяқтар едіңіз қолымда қылғынып.
***
Біз ие болғанда шексіз бір қуатқа, –
кім, кәне, шегінер? Біз шаттық шарабын татқанда, –
кім күле бастаған? Біз қатты қаһарға мінгенде, –
не қыла аларсың біздерге? Жайнап бір киініп,
билеңдер, күліңдер!
Махаббат, мен сені ешқашан қуа алман босаға сыртына.
***
Менің құрбым – кедей қыз, кішкентай аждаһа.
Осынау бақытсыз жандар да һәм мына қылықтар, мендегі қиындық – сен үшін елеусіз жай нәрсе.
Алайда дауысың үзбесін байланыс біздерден:
Осынау үмітсіз дүниеде – сол ғана біздерді жүретін есіркеп.
***
Шілдеде – күңгірт таң. Ауаға тарайды жел дәмі;
пештегі терлеген отынның иісі; дымқыл гүл;
қызықсыз серуен;
даладан бу келіп шөгеді жаптарға, – неге жоқ ендеше ойыншық, шылымға хош иіс беретін әтірлер?
***
Шіркеудің қоңырауларының арасынан – арқандар,
терезе жақтауларына – гүлтізбек,
жұлдыздан жұлдызға – алтын шынжырды өткіздім, – міне, енді басамын биге мен.
***
Тоған тұр үнемі түтіндеп.
Ақ шұғыла үстінен көрінген бұл қандай қап-қара сиқыршы? Көгілжім жапырақ иіліп тұрады неліктен?
***
Қазына қаржысын
қаптаған тума-
туыстың таусылмас
тойлары
жұтқанда, өрттей
қызғылт нән
қоңырау сарнайды
бұлттардың ішінен.
***
Сойылған малдың жағымды дәмін тірілтіп, қара шаң менің ұйқысыз түнім үстіне сіркіреп қана жауып тұр. –
Шам жарығын шақырып, керуетке бұрылып, қараңғыға тығылып,
бикештерім мен падиша қатындарым, көріп тұрмын сіздерді!