Орманда
Қарағай ақ қайыңды ұнатқаннан,
Асылып мойынына,
Құлап қалған.
Жағалай алтын тозаң
Қалың ағаш
Ішіне кіріп маңай шуақтанған.
Одақтас бір-бірімен бәрі мұнда,
Бөлісті күннің түскен жарығын да.
Шыршаның үрпиген жас балапаны
Қылтиып келеді өсіп мамығында.
«Тоқ-тоқ-тоқ....»
Біреу ағаш қашағандай,
Мүлгиді –
Мынау ағаш шаршағандай.
Құлаған енді бірі төрттағандап
Еңбектеп бара жатқан мас адамдай.
Құрт жоқ па деп ағаштың жарығында,
Құмырсқа жүгіріп жүр қабығында.
Оянған тіршіліктің құлағы енді
Шырқаған торғайлардың ән-жырында.
Шығарып сәуле шашқан төрге күнді,
Ағаштар гуілдесіп тербетілді.
Тал, терек бір-біріне қолын созып,
Жүгіріп,
Сипап бәрін жел де күлді.
Толассыз әнші құстар жалғанды әні,
Жұмағың осы шығар жалғандағы?!
...Араның ағаш кескен ащы үнін-ай,
Шаттықты қуып шықты ормандағы...