Татулық жыры
(1775)
Достар-ау! Ләззат, шараптан
Бой қызған мына ыңғайда
Достықты мәңгі мадақтап
Шырқайтын бірге жыр қайда?
Шалқытып тойып өмірдің
Отырсын шаттық құдайы,
Маздаған тату көңілдің
Көзесін отын ұдайы.
Жаңа бір жылу жалындап,
Жүрекке жүрек жарасты.
Аңқылдақ көңіл арындап,
Тартайық таза шарапты.
Алдағы тосқан достыққа
Арнайық, кәне, тостарды;
Не жетсін көңіл хоштыққа,
Ұмытпа ескі достарды!
Достықтан артық не қымбат
Тұрғанда баста байлығың?
Бағасы бәһра ол құрбәт,
Ол барда азат ай-күнің!
Қосылып салған ән қандай,
Жүректер жақсы-ау жарасқан!
Әдіре қазір қалғандай
Бақастық баққа таласқан.
Құдайлар бізге сыйлаған
Көреген, жіті көз ашық.
Кедергі-бөгет қираған
Алдымыз даңғыл, жол ашық.
Тартайық алыс шалғайға.
Еркіндік әнін бастайық;
Жадылық, жалған мұндайда
Жараспас — бәрін тастайық!
Басайың қадам қаттырақ,
Жолымыз кетсін кеңейіп.
Жанарда жалын атқылап,
Шаттана кеуде керейік.
Күл болсын дүние, мейілі,—
Кір түспес одан көңілге:
Достардың тату пейілі
Өшпейді мәңгі өмірде!