15.05.2023
  124


Автор: Иоганн Вольфганг фон Гёте

Тамылжыған түн

Менің сүйіктімнің қаны тамған,
Мекен жайдан қоштасып барамын.
Мен жайлап қадамдап қалың орманға еніп,
Емен ағаштардың есігін жәйлап қағам.
Ай шарасынан асып тасқандай:
Түнгі аң, құс, көбелектер улап-шулап,
Ақ қайыңдар майыса бір-біріне жарасып,
Бәрі де тату тәтті келісті құйылғандай.
Жазғы күннің күңгірт түнінде
Рахаттана мен салқын судан сусындаймын!
Көңіл күйім жадырап,
Тыныштық орнап, жай табар.
Құштарлықтың өзі түсініксіз.
Дегенмен де осындай бір керемет
Сенімен бірге өткізген бір күніме,
Сенсіз өткен мың түнімді берер едім.

1767/1768





Пікір жазу