Мазасыз әлем
«Тағдыр есікті осылай қағады»
Бетховен, 5-симфония
Дүрс-дүрс-дүрс...
Есіктер ғой қағылған.
Дүрс-дүрс-дүрс...
Пойыздар ғой ағылған.
Дүрс-дүрс-дүрс...
Оқтан қашқан аң шығар.
Тырс-тырс-тырс...
Көзден аққан тамшылар.
Дүрс-дүрс-дүрс...
Қалың жылқы қаптады.
Дүрс-дүрс-дүрс...
Сарбаздар ғой саптағы.
Гүрс-гүрс-гүрс...
Жарылуда бомбалар.
Гүрс-гүрс-гүрс...
Мылтық үні, ол да бар.
Арс-арс-арс...
Қапқан ит қой етектен.
Мырс-мырс-мырс...
Күлкілер ғой кекеткен.
Дүрс-дүрс-дүрс...
Соғылуда көліктер.
Дүрс-дүрс-дүрс...
Көмілуде өліктер.
Дүрс-дүрс-дүрс...
Жапырақ қой құлаған.
Ол дыбысты естімейді бір адам.
Тарсыл-гүрсіл естілсе де не түрлі,
Оның бізге қатысы жоқ секілді.
Тас төбеңнен біреу қойып қалғанша,
Отырасың бүркеп алып бетіңді.
Қолын бұлғап шақырса да заңғарлар,
Қол созымға кеп тұрса да армандар.
Тағдыр келіп өз есігін қаққанша,
Ұйқысынан оянбайтын жандар бар.