10.02.2023
  137


Автор: Мұқият Қойшыбайұлы

Қош, махаббат

Секілді едің шоқ гүлі Көктөбенің,


Нұрландырып жіберген көктем өңін.


Саған керек болса егер шолпанды анау


Жұлып алып берер ем жетсе қолым.


 


Жүрдің бірақ сен неге үркіп, күнім,


Жаныма адал сезімнің бүркіп мұңын?


Сағат санап алыстап бара жаттың,


Қарашы мінезіңнің қырсықтығын.


 


Жарайды онда, бара бер: бала емеспін...


Біртіндеп сендік сезім болады өшкін.


Білемін өксіріңді өкініштен,


Мендей шаттық сыйламас саған ешкім.





Пікір жазу