Не сыйласам болар екен сенің туған күніңе?
Жаулап «сен» деп өзегімді өр сезім,
Адал құсың бола білем мен сенің.
Саған сыйлар сый таба алмай әлемнен
Қиналамын, бөлінбейтін бөлшегім.
Алаулансын бойымдағы бар шабыт,
Жатсын дүние таңдай қағып, тамсанып.
Жұрт көзінше жарқыратып Айды да
Мойныңа тақсам ба екен алқа ғып?
Нұрланып сен бір қарасаң ұрланып,
Мына ғалам кететіндей жырланып.
Түнгі аспанның теріп алып бар зерін
Құлағыңа тақсам ба екен сырға ғып?
Әлде сол күн қонақ күтіп үйде тік,
Жұрт біткенді жіберсем бе билетіп?
Әлде анау жұлдыздарды үзіп кеп
Қамзолыңа қадасам ба түйме етіп?
Қуанғаннан кең далаға жар салып,
Таң атқанша берсем бе әлде ән салып?
Сезесің ғой, сезесің ғой онсыз да
Сені ағаңның сүйетіні соншалық.
Құттықтаймын сені туған күніңмен,
Қуандым ғой, қуандым ғой, күнім, мен.
Саған керек бола қалса сыйлар ем
Жанымды да шүберекке түйілген.
Сезім қуып жас күнімде желіккен,
Бақытыма жолыққансың келіп сен.
Мен лапылдап тұрған кезде алдыңда
Жерге қарап тұратының неліктен?!