Жүректен тамған ыстық жас
Тұрақты ойға болмай тұр сана бекем,
Сондықтан да бұл көңіл ала бөтен.
Қүйініші ақынның, сүйініші
Жүрегінен жас болып тамады екен.
Көрінгенмен жай көзге былай жеңіл,
Көз жастарын ақынға бұлайды өңір.
Одан кейін тіл бітіп тіршілікке
Өлеңінде ақынның жылайды өмір.
Көңіл тартқан көретін мақұл ісін,
Ақындардың өлеңі бақыты шын.
Керегі жоқ өлеңнен өзге байлық,
Негізінде ары адал ақын үшін.
Даңқ та емес, ат та емес көздегенім,
Тапқан жанмын онсыз да өз керегін.
Ойлап көрсем жоқ екен байлығым да,
Қиелі өнер – өлеңнен өзге менің.
Бұдан өзге байлығы жоқ басымның,
Қызғанышын қоздырған көп қасымның.
Бүгін мен де жанымның мөлдіреген
Ақ маржанын оқырман жұртқа ұсындым.
Күлер біреу, біреулер бағалар мүмкін,
Саған деген ниетім ақ, адал жұртым.
Пендемін ғой қаңбағы жер бетінің,
Жел қуалап қыр асып, жоғалар бір күн.
...Соған дейін тапқан ба сана тыным,
(Қуат көзі біткенде сағатымның).
Өлең – өнер, жалғасар өлең-өмір,
Ақындардың артында қалатұғын.
Болсам деп те иесі парасаттың,
Болатын да ойым жоқ ала шапқын.
Сәукелесін кидіріп өлеңімнің
Еншісіне ұзаттым болашақтың.