Зертте мені
Жаным, сен жанар тауды көрген бе едің?
Әне, содан аумайды кеудем менің.
Жанымды көр жап-жарық, жасыл әлем,
Ділімнің көр күй болып тербелгенін.
Ақ бұлақты көрдің бе тулап аққан? –
Көз жасым ол кірпігім сырғанатқан.
Көрдің бе сен көсілген кең даланы,
Бар байлығым сол мені тыңдап жатқан.
Жан-жағыңды сабалап қанатыңмен,
Мен болып көр өртенбей шала күйген.
Жымыңдаған мұң шағып жұлдыздарға,
Мен болып сырласып көр қара түнмен.
Мен болып көр бір сәтке (сынақты ұмыт),
Мені қанша жылатты, уатты үміт.
Сезініп көр бақытты екеніңді,
Мен секілді қайғыдан жылап тұрып.
Жетелеп сені де алға ерік, сенім,
Сені де алдап тербетсе елік сезім,
Тыңдашы сонда келіп жүрегімді,
Қабақ шытпай, қасыма келіп менің.
Тыңдап өскен өмірдің көп кеңесін,
Жаным – жалын, көзімнен от көресің.
Зерттеп көргін ағаңның ақ жүрегін,
Мүмкін мені содан соң жек көресің.
Ал, бәлкім, дерттенесің.