10.02.2023
  232


Автор: Біржан АХМЕР

Сырнайы сығанның...

Сырнайы сығанның – самал жел сыңсыды, 
 Көрікті ару қыз, күлкісі өзгеше.
 Көгілдір көзінен сырғанап мұң шығы,
 Тұрғанын мен көрдім, өзі тек сезбесе.

 Жырақта - екеуміз, жанымыз – бір демде,
 Сен – алау жалынсың, мен – шоқтай маздадым.
 Айналып ақ қарға, сен тағы күлгенде,
 Төбеңнен өлең боп төгіле жаздадым...

 Мен үшін қоңыр жел – қоңыр сөз, ақырғы,
 Пәк күлкің – тудырды-ау адамнан ақынды.

(Сергей Есенин)




Пікір жазу