Ақын өлеңдері жинағы ✍️

 Ессіз күндердің елесі сөніп, 
 Бұлыңғыр тартып, кетті ме менен?
 Шараптан құйшы, бəріне көніп, 
 Қайғымды үнсіз шектірген, өлең.
 Мендік жол – мұңлы. Басқанда түнек, 
 Кешірсін ғалам болсақ күнəлі. 
 Құрғақ уəдеден қашқанда жүрек, 
 Теңіздің исін аңсап тұрады.

 Алайда, достым, өлгім келмейді, 
 Аңсаудан мені арылтпа бекер.
 Көктемнің жүзін көргім келмейді, 
 Көгінен күздің қалықтап өтер.
 Көзімде сосын егілер ғалам, 
 Кеудемді жұмбақ тылсыммен тіліп.
 Жалт етіп сонда көрінер маған, 
 Күлімдеп тұрып күрсінген үміт.


(Александр Пушкин)