10.02.2023
  78


Автор: Ділдә УӘЛИБЕК

* * *

Сенсіз қала қаңырап тұр.


Бос бәрі:


Ай көмескі,


Күн күңгірт.


Сұйқылт нұрын сыздықтатып қосты әне


көше шамын.


Мұң сырғып


қағазыма қаламымның ұшынан.


Кететіндей жанып іш.


Көздеп тұрып жүрегімнің тұсынан


Шым еткізді сағыныш.


Сыртымда да, ішімде де – қараша,


Семген, солған, қуарған.


Жалаң аяқ тас көшеде сыз кешіп


адасып жүр мың арман.


Адасып жүр аласұрып сезім де,


Сезіміңді таба алмай.


Кілкілдейді көл-дария көзінде,


Не өлең боп,


не жас болып аға алмай.


Көктемімді артып құстың көшіне,


Жапырағымды жаншыдың.


Жүрегімді күзгі өкпектің өтіне


Қалтыратып тастап кетпе,


Маусымым!





Пікір жазу