10.02.2023
  130


Автор: МЕРЕЙ ҚАРТ

Қызымның қылқаламы

Қызым алса қолына қылқаламын,


Жібереді құлпыртып Түн ғаламын!


Шалқалатып алдымен Ай салады,


Ғарыш жаққа жетелеп ой-сананы.


 


Бір қарасаң, таңғандай Түн есінен,


Ай ішінде қыз отыр жүресінен.


Жерден барған жан, сірә, күндіз қашып?!


Жанарынан ойнайды жұлдыз шашып.


 


Міне-міне, бұлт салды шөкімдей-ақ,


Аймен, Қызбен қоштасты өкінбей-ақ.


Есесіне, жауынды сіркіретті,


Жай ойнатып, Аспанды күркіретті.


Жаратпады оныда. Құс ұшырды!..


Суреті – түсініксіз, түсі сынды.


 


Жанарынан бір мезет жалқын атып,


Күн шығарды төбеге жарқыратып!


"Тоқта!" – дедім, сәл ғана жөткерініп.


Келе жатыр үйімде Көктем еніп!..





Пікір жазу