Күзкүткен
Жасырулы жүректің түбіне өлең
Жылуына жаздың да жібімеген
тоңға ұқсайды!..
Мендегі бір өкініш
Үйлескенде мезгілдің мұңыменен.
Мұңдарыма амалсыз сендім дағы,
Сеніміме тағы үнсіз келдім налып.
Мына әлемде мен ғана үнсіз қалдым,
Ділмар болып кеткенде елдің бәрі.
Елдің бәрі айтатын әнге үздігіп,
Құлақ түрсем қариды жанды ызғырық.
"Сұлулық" деп шырқайды ән.
Ал сұлулық -
Адамның күзде кешкен жалғыздығы.
Бағыма,
арманыма,
жаныма күз
Орнайды.
Мұңданамыз тағы да біз.
Бар мәні тамшы мұңдай күзгі өмірдің -
Бір ғана сөз, ол сөз де мағынасыз.
Мағынасыз адамның ғұмырындай,
Еш пенде мән бермеген ұлы ұғымдай.
Күз келеді, ызғарлы тыныштығы
Жол қараған жанардың тұнығындай.
Тамып түскен шық түстес таң нұрынан,
Жол қараған жанарым талды мына.
Еріп кетер секілді бұл жүрегім,
Келер күздің майбүркек жаңбырында!..