Жалғыз әлем
Сағыныш қалғытып,
Салқын жел мазалады
Қалтырауық жапырақтарды.
Шырақтың астында
Шашылып қалған мұң,
Құлазыған орындықтар...
Жалғыздықтың әуенін
Жел сыбрлап айтып жатқанда
Тротуарда келе жатып
Серуендеп жүргеніңді ұмытып,
Неге шылым тұтатып
Неге құшырлана сорып
Тоқтай қалып түтінін аспанға үрлеп
Өліммен өмірдің шекарасында тұрғандай,
Күрсінгенің есіңде қалмай
Салқын ауаны құшырлана жұтып
Жалғыз әлемде, жалғыз өзің
Жапырақ кешкенің жүрегіңді тулатқанда,
Асығасың.
Байыз табалмайтын
Көңіліңді бір түсінбей ...
Желге ұшып кеткен сен бе?
Мені жел ұшырап кетті ме?
Кім жел кім жапырақ?!
Алыстап бара жатқан ән
Сенің мұңға боялған үнің
Сағыныш болып тұнып тұр қос жанарыңда
Қасірет сияқты жалғыздық
Өр, тәкаппар жүзіңнен
Асқақ көрінетіні несі?
Жалғыз әлемде
Жалғыз жапырақ қалғанша сынбашы
Сен,
Жалғыз әлем...