08.02.2023
156
Досым
О, менің жалғыздығым – жан серігім,
Заулап қайда барасың сал-сері күн?
Mенің қайғым – сырқаты Сарыарқаның,
Егілген ежелгі Ертіс, қарт Еділім.
Айтады о да ақылын, бұ да ақылын,
Түсінбей кең даланың бір ақынын.
Мен деген қош иіспін, туған жердің
жалғыз түп жусанынан шығатұғын.
Дауылын дәуірінің елеместен,
Жалғыз түп жусан едім бөлек өскен.
Жұрттың бәрі кеткенде жүдеп-жадап,
Жүрек жалғар сөз айтқан мен емес пе ем.
Жырымның шуағы – күн, қуаты – құм,
Шындыққа ел сенеді тым ақырын.
Жалғыздығым – ол менің ұлы досым,
Өзгелерден бөлектеп тұратұғын.