Балконымда ғана ақынмын
Шабыт түзде менен аулақ,
Балконымда ғана ақынмын.
Тұрам ылғи өлең аулап,
Құшағында қара түннің.
Бұл қаланың лезде жадым,
Көшіреді мың-мың түсін.
Көшеді оңай кезген ағын,
Тұншықтырған қыз күлкісін.
Түртер мені маздап келіп,
Ұйқастардың керуені.
Бәрін тізіп жазбақ болып,
Қара қалам еліреді.
Нөпір ойлар келгенімен,
Жараспайды көңіл тасқан.
Сол ұйқастар керуенімен,
Жарар еді мен ұйқассам...
Жұлдыз көктен бал ашады,
Сол жұлдызға самғайды арман.
Жазсаңшы деп жел ашады,
Кітабымды толмай қалған.
Болса-дағы бұл маусым бап,
Күйде емеспін күй тілердей.
Алматыда туған шумақ,
Астанада ұйқы бермей.
Әр өңімде түс көрем мен,
Демегенде нәзік шыдам.
Ақ параққа түспегенмен,
Жүйкеме жыр жазып шығам.
Құшағында қара түннің,
Тұрам ылғи өлең аулап.
Балконымда ғана ақынмын,
Өлең түзде менен аулақ!