Келін тағы кеудеден шер тулатты....
Келін тағы кеудеден шер тулатты,
Есер тұрмыс билеген еркін қатты.
Ері кеткен ертемен тауға шығып,
Тал бесікте бөлеулі кемпір жатты.
Алжығанда бөлейтін ұтқыр ұғым,
Жүз жасында алдынан шықты күліп.
Шөлдейді ме,
Аңсай ма бірдеңені?
Жылағанын қоймады тіпті бүгін.
Иен қырқа,
Жалғыз үй,
Жыр – дария...
Ағылып жолаушыға тұрған ұя.
Алыс сапар аттанып бара жатқан,
Кештетіп келіп түсті бір қария.
Ақ шәйнек, сар самаурын қатты қайнап,
Кең дастарқан жайылды шаттық ойнап.
Қонағасын жегесін,
Атын қойып,
Төрдегі төсекке қарт жатты жайлап.
Бесік тұрды ғасырлық сыр тұнбалы,
Келін жатты жүдеген, мұң тұлғалы.
Шам сөнді,
Шырылдаған сәби дауысы,
Түн ортасы болғанша бір тынбады.
Жас келін бесік тербеп,
Келбетінде
Шаршау бар...
Ұйқы қатты меңдетуде.
Қарт тұрып:
“Келінжан, сен демалшы” деп,
Рұқсат алды бесік тербетуге.
Есі кетіп енесі алжығалы,
Келін байқұс қажыды, қалжырады...
Таң атыпты...
Қонақ жоқ...
Бесік тыныш...
Тәтті ұйқы...
Тамаша өмір арғы жағы!...