28.12.2022
  98


Автор: Ерлан Аманқожаұлы

Бесінші кітаптағы өлең

Мәрттік жасап,
Жаратушы тым сараң,
Бәрін бере салған екен бір саған.
Еркіңді алып,
Елжіретіп жаныңды,
Мөлдіреуге бола ма екен мұншама?!
Жұлдыздарды жәудіретіп қиырдан,
Жер бетінің бақытына бұйырған.
Қабырғадан жаралмаған...
Нәп-нәзік
Жүректердің лүпілінен құйылған.
Қатарыңда шәрбәт демді шырайлым,
Жолда қалар сұлулығы күн-айдың.
Тұңғыш рет таңдай қағып, бас идім,
Құдіретті екеніне Құдайдың.
Жұмақты айтса, сен туралы түс көрем,
Ғарышқа ұшам жасыл қанат құспенен.
Өлең ғой бұл баяғыда жазылған,
Кітаптағы көктен әлі түспеген!...





Пікір жазу