01.12.2022
  101


Автор: Александр Пушкин

* * *

Болжаған өтті көп тілек,
Өшті арман ынтық өрісі.
Бұйырды салған азапқа,
Бос жүрек мұңлы жемісі.
Тағдырдың қатал дауылы,
Солғызды тәжде гүлімді.
Жалғыздық жетті дәуірі,
Тосумен соңғы күнімді.
Кеш соққан аяз жұта ма,
Ысқырған боран ақ шұнақ;
Қалшылдап қалды бұтада,
Жалаңаш жалғыз жапырақ.





Пікір жазу