МОЙЫНДАУ
Александра Ивановна Осиповаға
Сүйемін сізді – еркелеп,
¥ялшақ міндет орындап.
Тынышсыз сәтте елгезек,
Бас ием сізге мойындап.
Келіспес маған, жас та мол,
Ақылмен келмеу бітімге.
Түсінер бәрін белгі сол:
Махаббат дерті ішімде.
Сіз жоқта есінеп қысылам,
Сіз барда шыдай білем көп.
Айтқым да келіп ұмсынам,
Періштем сені сүйем деп.
Естісем қонақ бөлмеден,
Әр қадам көйлек шуылын,
Даусыңды жүрек емдеген,
Ес кетер шықпай дым үнім.
Күлсеңіз алар жан рахат,
Кетсеңіз теріс – сағынам.
Күн бойғы осы «марапат».
Қол берсеңіз табынам.
Отырсаңыз төргі бөлмеде,
Еңкейіп, сәл-пәл сенделе
Төгіліп төмен көз бен шаш,
Сүйсініп толқып мен неге,
Баладай балқып болам мас.
Бақытсыз сәт деп айтайын,
Қызғаншақ менің қайғымды.
Десеңіз қыдырып қайтайын,
Ауа да реңін сай қылды.
Көз жасыңыз оңаша,
Тұрғанда бірге сөзіңіз.
Опочкаға жол аша,
Фортепьяно барлар едіңіз.
Алина! Маған аяу ет.
Тілеу жоқ сізден махаббат,
Күнәм бар айтпас жола деп,
Сол үшін болғай маған жат.
Әлде бір туып құмар күн!
Етсеңіз қулық сынар кім!
Алданымпаз шығармын!
Алдануға құмармын!