01.12.2022
  178


Автор: Александр Пушкин

КҮТУШІМЕ

Жан досы қатал күндердің,
Аршыным менің қаусаған!
Ну орман шетте үн бердің,
Тосумен мені шаршаған.
Терезе жақсы сынауға,
Сағатты қойып орынға.
Құлағын жарар бұрауға,
Күстенген жатық қолың да.
Қақпаға қарап әр нені,
Көкірегің болжап меңгерді.
Сағыныш, өмір тәлкегі,
Қысады-ау сенің кеудеңді.





Пікір жазу