ЖАС ЖЕСІРГЕ
Лида, досым айнымас,
Ұйқыда жатып тымырсық,
Рахатқа қанып жаның мас,
Жатасың кейде ыңырсып?
Махаббат сәтті шағында,
Арманға нені балайсың?
Сен неге жатып бабыңда,
Қараңғы жаққа қарайсың?
Неліктен маған тез сеніп,
Ес кете салсақ асырды,
Абайлап қалам мен сенің,
Көзіңде жасырын жасыңды?
Ой, санаң неге шашылып,
Қуантпай ынтық хабарым
Қол бере салып асығып,
Қалады суып жанарың.
О, жан жетпес досым-ау!
Тынбайды жасың неліктен,
Күйеуіңді әлде осылай,
Шақырасың ба бейіттен.
Біл, қара жер жұтқандар,
Алады мәңгі шын тыным,
Жаныңда сенің бұққан зар,
Естілмес ыңқыл-сыңқылың.
Тым ерте сенің жан жарың,
Соңғы дем бітіп тез тынды,
Рахатқа бөлеп жан, тәнін
Төсіңде жатып көз жұмды.
Ұйқысын жалғар молайта;
Қос жүрек біздің гүл еккен.
Қызғаныш жасап ол қайта,
Оралмас жым-жырт түнектен;
Пәк түнді бұзбас найзағай,
Көлеңке безіп ғұрпынан,
Қос ғашықты аңдамай,
Шақырмас күнді ұйқыдан.