29.11.2022
240
Қаңтар жыры
Жыладым мен де, жыладың сен де сол күні,
Жаныңа батып, қаңтардың сонау қорлығы.
Айрық айында қабырғасы қарс айырылған,
Ертеңгі күні “жылайрық” дейді ел мұны.
Әлі де менің көңілімде титтей қылау бар,
Мазалай берді “Жаңа Қазақстан” дейтін ұрандар.
Ей, тірі құрбым, дұғаңды жаса сол күні,
Дәмете келген әруақтарың да бір аунар…
Көздерден ащы тұрғаныменен жас ағып,
Шаш ал дегеннің орнына олар бас алып,
Өкіріп жатып, шыңғырып жатып түрмеде,
Жаңа Қазақстанды жасадық!
Ержігіт сол күн құшақтап тұрып ғашығын,
Бойжеткен сол күн аялап тұрып асылын.
Кемпір-шал сонда қырылған елді көрді де,
“Астапыралла, обал-ай” деді жасырын.
Обалы кімге?
Осы еді бізге жетпеген,
Қаңтарды енді шілдеден бетер жек көрем.
“Айналайын” деп айтатын жұрт қой, жазған-ау,
…Айналма жолда айналып қана кеткен ел!