08.11.2022
  119


Автор: Дәмелі Құсайынқызы

Біреуге қара жақпағын

Жаны бар өлең болар ма?
Жүректен жарып шықпаса.
Жүрегім тыншу табарма,
Сөзіңді жұртың ұқпаса. Ұшырар желге сөзіңді,
Жүрегі жоқтар мықтаса.
Жалғасын әнің табарма,
Санаға жетпей ықтаса.
Жүректе жарқыл боларма,
Жаныңды әсер жылытпаса.
Ақында сабыр қаларма,
Қайтарым сөзің дәл тауып,
Қарсыласып ұтпаса.
Күйінбей жаның тұрар ма,
Жүректен шыққан өлеңің.
Кейбіреуге жақпаса,


Көрер ем өзін мен сонда.
Ұят деген бір мықты,
Өмірін шолып солардың
Өздерін бір кез соттаса.
Біреуге қара жақпағын,
Етегімнен тартпағын.
Қанатымнан атпағын,
Қомданып тұрған кезімде.
Келеді алға аттағым,
Біреуге ұзақ болғанмен.
Біреуге өмір қасқағым,
Елу жыл өмір сүргенмен.
Өлеңнің табалдырығын,
Жаңадан ғана аттадым.





Пікір жазу