05.11.2022
  113


Автор: Дәмелі Құсайынқызы

Газетіме сыр

Қақтырған қанатымды пірім едің,
Алқаңда мүшең болып жүріп едім.
Отырмын қолға қалам ұстай алмай,
Белгісіз - өлетінім, тірілерім.
Жоқ еді өнерімнен тартынбағым,
Бұл күнде қос өнерден салқындадым.
Қиянат әлде кімдер іренжеткен,
Қүзыр боп кеңірдектен алқымдады.
Баспасөз, жайым солай, дем берерім,
Алты ай есігіңнен енбегелі.
Жүректе сыздап тұрған жан жарасын,


Енді де артык, болмас емдегенің.
Өзіңе келдім тағы жан ұшырып.
Сауығып кетер ме екен шабыт құсым,
Көрейін қолдан келсе тағы ұшырып.





Пікір жазу