Пірім менің Мақатаев
Санамызбен жан-жақты барлатайық,
Білім іздеп ойды ұзақ шарлатайық.
Мұқағали, Абайларды үлгі тұтып,
Болашақты бұлбұлша сайратайық.
Өлеңнің шың басына шықсам деймін,
Кетпесінші аяғым қарға тайып.
Қара сөздің айдынында жүзсем деймін,
Мінгізіп мені жүрер бар ма қайық?
Тірісінде елеусіз болып өткен,
Пірім менің марғасқа
Мақатаев.
Сізді табам жыр жайлы сұрақ шолса,
Сөз сарыны шөл басар жырақ толса.
Ұрпаққа қалдырыпсыз құнды аманат,
Көреген көз, тыңдайтұғын құлақ болса.
Жырлайды екен әр дәуірді әр дастан,
Жыр жалыны өзі сізге жармасқан.
Сіз таулықсыз, басыңызды қар басқан,
Бейнеңіз бар Алла салған жартастан.
Түсінеді табиғаттың тілін де,
Қиналғанда қайыңмен де сырласқан.
Махаббат пен ақиқатты нақ айтқан,
Міне, осындай ақын ағам марқасқам!
Құдайым бұл өмірді талқылаған,
Қанат аз көкке ұшып, шалқымаған.
Махаббат пен табиғатты түйістіріп,
Мұқаң да түн бойына қалғымаған.
Жырларыңыз құлаққа құйылады,
Жүрек жоқ тыңдағанда балқымаған.
Ашылар ма көзім сары іріңнен,
Таңғалдырдың,
Мұқа аға, дарыныңмен.
Жырыңызбен көзімді ашқандайсыз,
Сары іріңді сүртемін сарыныңмен.
Сіз – бәйтерек, мен мына бала шыбық,
Қуат бердің маған, аға, тамырыңмен.
Өмір деген өлшеулі эстафета,
Жырыңызды мен алайын жалынымен.
Жасамаңдар, жасамаңдар олқылық,
Талай дарын көзден қалды шоқылып.
Сыртым солғын сөгілгендей көрінер,
Өлең жатыр ой түбінде тоқылып.
Бақыттысың, бақыттысың, ағатай,
Жырың жатыр қалың жұртқа оқылып.
Мұқаңның туылған күні шабыт келді,
Шабамын тұла бойдан сарқып терді.
Пірімнің жарқын жолын жалғастырам,
Түсімде жыр жаңғағын шағып берді.
Қолым жазса Мақатаев бола аламын,
Тұғырына табандап нық қона аламын.
Ағамның жыр ғып тепкен әткеншегін
Жібін ұстап, оңды-солды соға аламын.
Жырым қалар жалыны басылмайтын,
Ғайып боп бір күні мен де жоғалармын.