07.10.2022
  102


Автор: Түрік поэзиясы

БҰЛАЙ ЖҰПАР АҢҚЫМАЙДЫ...

Дəл бұлайша аңқымас ед қалампырдың жұпары,
Иісі өзіңді иіскегендей иіскегесін тұтады.
Дəл бұлайша көз тойғысыз болмас еді дала да,
Өзіңді өпкен құтты мекен болмаса егер ана ара.
Дəл бұлайша болмас еді дүние де əдемі,
Өзің болып зарықпасам жүрегімнің əлегі.
Дəл бұлайша ессіз болған кезім жоқ-ты, бұл анық,
Ессіздіктің өзін енді қабылдаймын қуанып.
Дəл бұлайша таңданбас ед бал көркіңе ел дағы.
Мен сүйгесін сұлусың сен, шындығы осы, болғаны





Пікір жазу