ЖҮНІСХАН АЙТОЛҒАН

Бұл өлең ақынның арда мұның мұңын, асқақ рухтың азабын сезінгенде туған жыр. Қара өлеңнің қарапайым болмысын аңсап, сағынышпен сырласқан сәт. Өткенге өкініш білдіре отырып, болашақ жалғанған. Кейінгі ұрпақ ақиық ақынмен тілдеспесе де, жырымен үндеседі...