Қайта-қайта маңырап, қоңыр қозым,
суландыра бердің-ау көңіл көзін.
Қозысы едім мен де бір қоңырлықтың...
Көп өксіктен көкірек сөгілгесін...

Жалғыздық тұр түріңнен байқалып шын.
Сол шындықты қосыла....

Менiң мұңым тек қана менiң қайғым емес қой,
Қалғып кеткен қаймана – қаңғып жүрген
Елестей...
Көштi қалай түзермiн,
Естi қалай жиярмын,
Оң жағымнан жел еспей,
Сол жағымнан ел өспей?

“Бетегеден биiкпiн, аласамын жусаннан”...
Көрiне ме көкжиек көз......

Не деп саған жазайын,.. қой қоздаған,
Тау мөңіреп, аспанда Ай боздаған.
Жұлдыздар да түрткілеп түйсігімді,..
түсініксіз діріл бар бойда аздаған.

Не деп саған жазайын,.. төбет үрген...
Сандырақтап Түз жатыр....

Болмаса да сондайлық орындар түк,
Ерте тұрғам (төлдегі тәлім-тәртіп).
Қаңқылдаған әуеде сары ала қаз
Бара жатқан секілді горн тартып.

Иірілер шаруаның ұршығы – мен,
Бұл науқанға әу....

Төл науқаны ұлғайтар іс көлемін.
Төбемізде – түйе-бұлт, кішкене Күн.
Күні бойы қой бағып, түні бойы
қозы иісіндей қоңырқай түс көремін.

Табиғаты түсімнің – ірі сұрақ,
Өлөң деймін сәл....

Шексіздіктен сен де бірде оралдың,
Шексіздіктен мен де бірде оралдым...
Жанарына құйып алып ғаламды,
Біздің ортақ Тағдырымыз жаралды!

Ышқындырып уақыттың сартабы,
Іздегенде жан мен тәнге ортақ үн,
Биіктік боп көріндің....

«Қастерлеген хатыңды, бағалаған,
Аман-есен мұндағы жаман ағаң.
Қақпақылдап тынымсыз жел уақыт,
Қаңбақ-күндер келмеске домалаған.

Төлдеп болды қолдағы ырысты мал,
Жүрегіңді тербетер тыныштық-ән.
Бүгін аспан боталап....

Май сағымды маңғаз Тау үріп ішкен,
Өлөң аға жөнелер тіліңізден!..
Қаз дауысы аңқыған қоңыр желге
қазанақтың, қайыңның бүрі піскен.

Дәрменің жоқ Ойыңнан жаңылмасқа,
Тау тыңдаған саз....

Боран,
Тұман...
Ақ жаңбыр!
Тағы боран!
Құтырды да көзінің ағы бар ән!..
Мына Қысқа қой деші, Тәңірім-ау,
Мал мен басты өзім-ақ....

Шіркін-ай, шексіз болса ғұмыр деген!..
көкшіл кеш, көбелектер күбірлеген.
Өзіңе жазар хатты бастай алмай,
отырмын иек сүйеп іңірге мен.

Келер түн – қалың сәуле қалың-қалың.
Кейіме, тек өзіме....