Махаббат - бұл ғажап әлем! Шын сүйген адам бұлттардың арасында қанат бітіп ұшып жүргендей сезінеді. Өмірдің өзі махаббаттан тұрады: анаға, әкеге, бауырларына, туыстарына, дос-жаран, құрбы-құрдас... сүйген жарын...балаларын... Осының бәрі махаббат! Мұндай сезім болмаса өмірдің баяғыда-ақ мағынасы кетер еді...

Меніңше ең бастысы - бұл бір адамды сүю және сол адамның сүйіктісі болу! Бірақ өмірде барлығы кіршіксіз емес, бір адам біреуді сүйеді, ол адам өзгені сүйеді...тіпті болмаса екі жас бір бірін сүйеді бірақ тағдыр тәлкегінің ағысымен бірге бола алмайды...Осыдан келіп жауапсыз махаббат, қайғыға толы сезім, тіпті болмаса соңы трагедиямен аяқталатын хикаялар туындайды. Дегенмен бұл өмірдің заңы, бұдан ешкім қашып құтыла алмайды және оны ешкім өзгерте алмайды. Әрбір адамның тағдыры - өз қолында екенін ұмытпағанымыз жөн. Өзгелерден мін іздей бергенше, өзіңді де сынға алған жөн.

Аллаға шүкір, мен сүйемін және сүйіктімін... Өмірімнің барлық қызығы енді сол адаммен байланысып жатыр. Оның мен үшін орны тым ерекше және оның барлық қылығын сүйемін......

Мен онымен 2011 жылы тамыз айында таныстым.Шынымды айтсам,оны бұрыннан танитынмын.Тек жақын араласпайтынбыз.Екеумиз ұялы телефон арқылы,агент арқылы сөйлесіп жүрдік.Ол мені "аппақ қарындасым" дейтін.Мен де оны "аға" ретінде сыйлайтынмын.Осылайша "ағалы-қарындастай" боп араласып кеттік.Бір-бірімізден ештеме жасырмайтынбыз.Көп ұрсып қала беретін едік.Кішкентай нәрсеге таласып қалатынбыз.Ол менен екі жас үлкен болса да,тура кішкентай бала сияқты еді.Көшеде көріп қалсақ та,қырылып қала беретін едік.Бір үйдің балаларындай болатынбыз.Оға н "ағам" деп еркелейтін едім.Сол күндер қызық еді.
Бірде ол мені "аппақ қарындасым" демейтін болды. Менімен де бұрынғыдай сөйлеспейтін болды.Мен оған "неге мени қарындасым демейтин болдың?" десем,ол ангимени баска жакка бурып жиберетин.Бір күні ол маған "Жеңешең болады" деди.
Төбемнен жай түскендей болды."Кім?" деп сұрадым,бірақ ол айтпады."Уақытында көресің" деді де қойды.Ал мен болсам,онша қуана қойған жоқпын.Себебі оны "қызғандым".Егер оның қызы болса,ол мени ,"қарындасын" ,умытып кетеди деп ойладым.(Мумкін соның өзі МАХАББАТ шығар) Муным арине "балалық" қой. Ол екеумиз сойлесип журдик.Біра қ ол менімен сөйлесіп отырғанда,жылап отырғанын байқайтынмын.Не болды деп сурасам,ештеме деп баска ангиме айтып кететин.Сонымен не керек,оның "женешең" деп жүргені - өзім болдым.Мен сол кезде бәрін түсіндім.Ол маған сүйетіндігін өзі айтуға батылы жетпей,құрбыларымнан айтып жіберіпті.

Алғашында сенбедім,бірақ артынан бәрін түсіндім.Онын мени суйетинин естигенде танкалганыммен,іштей қуандым.Себебі мен де оны унататын едим.Арада күндер өтіп жатты.Ол екеумиз сойлесе алмай журдик.Білмеймін,мүмкін,Бір-бірімізді жоғалтып алудан қорықтық- ау,шамасы!Бір-бірімізге қатты бауыр басып қалған едік.Ақыры мен оған бір мүмкіндік беруге бел будым......

Мен өз басымнан өткен бір оқиғаны айтқым келіп отыр. Мен 1курс студентті едім сол жылдар махаббат мол жылдар болған яғни өмірде алғаш бір жан үшін өз басымды бәйгеге тігіп махаббатымнан бас тартқан болатынмын. Махаббат ойламаған жерден кез-келген тіпті сенін кім екеніне қарамастан адамды ғашық ете қоя салады. Мен агенттегі бір жігітпен таныстым ол маған достық хабарлама жіберген болатын сол сәтті онын қандай жан екенін түсіндім арадан коп уақыт өтпей кездесуге келісімімді бердім бірақ сосын ол менен шынайы үйленуге ұсыныс тастады таңға дейін әңгімеміз сол жайлы болатын.

Ол мені шынайы сыйластықпен сүйген еді бірақ менінде осал қыз емес екенімді айта беретін. Солай ол мені кейіп танытып әр түрлі сұрақтар қойатын мен жаман баламын наркоманмын или қыздарға барамын деп. Бірақ мен бұлардың бірде біреуіне мән бермедім тіпті солай болған күнін өзінде де оны қойдыруыма көзім жететін еді. Сөйтіп бір күні алаңда кездестік менен бақытты жан жоқ еді, әңгімелесіп отырып бұрын жүрген қызын ойламаған жерден айтып қалды жалпы мен мүлдем қызғанбайтын адаммын бірақ бір періште соны ұнады деп мені жаман үгіттегендей болды өзім іштей сездім сонда да, сол жерде осы соңғы көруін мен сені қанша жақсы көрсемде шыдаймын тек сен бақытты болсан болды деп. Өзімді өзім өлтіргендей ант еттім.
Және сол сертімде тұрдым. Бірақ хабарласуын қойған жоқ, 5ай бойы:түнде маған хабарласып әлгі айтқан қызға үйленейін деп жатқанын айтты мен бақыт тіледім және бір өкініштісі ертен қызды алып келеді деген күні өкінбейсін ба алі де деп сұрағаны тойға кел тек сенімен вальс бейлеймін дегені тойды бітіріп танертен тан атпай маған хабарласқаны даже келіншегінің жанында отырып телефон соққаны одан кейінде күнде сабаққа бара жатсың ба қашан шығасың үйіңе жеттің бе тіпті келіншегіммен ажырастым енді мүмкін менімен кездесерсін жалпы менен неге бас тарттың соны түсінбеймін деген болатын......

Міне, мәре-сәре болып жүріп кеште батып қалды. Үйде бала –шаға атаулысы толып жур. Ақжүніс жаз мезгілінде атасы мен әжесінің үйінде демалысын өткізеді. Туылған шағынан – ақ осы осы үйден тәлім – тәрбие, үлгі – өнеге алды. Кейіннен 12 жасында әке – шешесінің үйіне көшіп барды. Содан бері атасы мен әжесінің үйіне сенбі сайын ғана баратын болды. Әр сенбі сайын бұл уйге қыз – ұлдары, немерелері жиналып, бір бас қосатын күн болатын. Бір – бірімен әңгімелесіп, шер тарқатып, күліп – ойнап, шуылдап кешке үй – үйлеріне қайтатын. Ақжүніс жаздық демалыста болған сон, ата – әжесінің қасында қонуға қалады. Бәрі жиналып кеткен соң, ол күні бойы жиналған ыдыс – аяк, анау – мынау ұсақ – түйектерді жинап, реттеп жүріп үйге бірақ кіретін...
...Ақжүніс өте арманшыл қыз. Махаббат, өмір тақырыбында бірнеше тақпақ шығарып, өзінің жеке дәптеріне жазып жүретін. Бірақ, бір қызығы бұл өнері туралы жақындары мүлдем білмейтін. Себебі, кішкентай кезінен ұялшақ болып өскен қыз, өлең – тақпақ шығаратынын ешкімге айтқысы келмейтін. Ұнамай қала ма деп қорқатын. Оның мектепте бірге оқитын, сырын, мұңын айтатын жалғыз құрбысы болады. Есімі Арайлым. Ақжүніс оны туған сіңлісіндей көріп, әрдайым Арайлымнан көмегін еш аяған емес. Ақылын айтып, сырын айтып, мұң – шерін тарқатып сеніп журген , өзгеден артық көретін құрбысы Ақжүністің көңілін қалдырады. Бұл оқиға тек екеуінің аралында қалады. ақжүніс өте өкпелі болады. сенген қойым сен болсан, кесегенім не болады, - дегендей, сенген адамы, арқасынан пышақ сұнғандай болады. Осымен екеуінің бір – біріне деген ара – қатынасы лезде суып кете берді. Ол кезде Ақжүніс І курсты бітірген. Сол кезде оның Сезім және Үміт атты құрбылары болады. Ақжүніс, осындай түсінігі мол, қарапайым, ашық мінезді, сулу жандарды кездестіргеніне қатты қуанады......

Махаббаттың тұзағына іліну өте қиын екен.Бір ілінсең, шығуың ауыр, әрі соншалықты ұзақ болары анық.Сезім...бір тылсым күш барлық денеңді жаулап алғандай болады.Жүрегіңнің соғысы жиілеп, тек бір пенде үшін соғылып тұрғанын байқайсың.Бұл тылсым күштің астарында қаншама жайттарды басыңнан кешіресің.Сол үшін де сен бақыттысың!!!
Осындай сезімді мен де бастан кешіремін деп ойламағанмын да...Мен осыдан 2 жыл бұрын ғана өзге жан етінмін..қазіргі қалпыммен салыстыру өте қиын...мен бүгін өзге жанға айналғандаймын...мені әлде, махаббаттың тылсым күші өзгертіп жіберді ме екен?! кім білсін?! мүмкін солай да шығар...
Мен де бүгін өздерің тәрізді, өзімнің тұла бойымдағы сезімімен бөліскім келіп отыр...
- Сол бір кез әлі есімде...жаз айы болатын.Жазғытұрымның кешқұрым шағы...ол кезде мен 9-сынып оқушысымын.(Жаз айларында ауылда болғаның қандай керемет десеңші?! Қаладағы бір тұрақсыздықтан, у-шудан арыласың!) Кешке, сол ауылдың жастарымен бірге түнделетіп отыру,әңгіме шерту, солармен бірге жүру мен үшін өте қызық болатын! 2010-шы жылдың тамыз айы...21 ші жұлдызы.(Мен сол сәтте ештене байқамаппын да!) Біздің танысуымыз дәл осы күні болып еді.Онымен тағдырымның дәл осы күні тоғысқаны есімнен кетер емес.Уақыт өте келе, біз онымен араласып кеттік.Ол шақтары мен қалада болатынмын, оқу жылы да басталып кеткен.Біз телефон арқылы сойлесіп, бірімізді-біріміз жақын тани бастадық.Қоңыраулар шалысы жиелей берді, жиелей берді.Бір күні, ол маған қоңырау арқылы сезімін білдіріп,сөз салған еді.Мен оны танып, білгеннен бе, білмедім, әлде жай ойын ретінде ғана көргенім бе,білмеймін, онымен бірге болуға жауабымды жай бере салған болатынмын.Уақыт өте берді. Менің қысқы демалыстарым да келіп жеткен еді......

Маған 26 қараша күні агентте бір бала достық хатын жіберді.Өзінің есімі кездеспейтін есімдердің бірі.Екеуіміз таныстық,бірақ көп сойлескен жоқпыз мен агенттен шығып кеттім.Кейін 28 қараша күні агентке кірдім,ол отыр екен.Сосын біраз әңгімелестік өзіміз жайлы айттық.Ол өлең жазғанды жақсы көреді екен.Маған арнап бір өлең шығарды.Сөйтіп біраз әңгімелестік,жүрегі таза жігіт екен маған ұнады.Содан менің нөмерімді сұрады,мен бердім де,агенттен шығып кеттім.Содан бір кезде түнгі сағат 11де мынандай смс жіберді:Әлемдегі ең сұлу қыз Айко қайы рлы түн,тәтті түстер көр деп,қасына атын жазып жіберді.

Мен қуандым оғанда жауап жаздым.Сөйтіп келесі күні бірімізбен жақын араласып кеттік,сосын бір күндері арамызда махаббат сезімі пайда болды.Өзімде қалай ғашық болғанымды білмей қалдым.Ол маған күніге өлеңдер шығарды.Бір күні маған өз сезімін білдіріп,"қызым боласын ба,мен сенің жүрегіңе ешқашан дақ түсірмеймін деді."Мен басында таң қалдым,сосын ойланып келістім.Күніге өлең жазып менің жүрегімді жаулады,күннен күнге бір-бірімізді сүйе бастық.Телефонмен сөйлестік,ең алғаш даусын естігенімде қобалжыдым,ұялдым.Сөйтіп оған қатты бауыр басып қалдым.Бір-бірімізді бір айдай жақсы танып білдік.Бір күні кездесуге шақырды.Кездестік,кездескен күніміз қыстың бір суық мезгілі.Ол мені ұнатты,мен оны ұнаттым.Сөйтіп екеуіміз кездесіп жүрдік,бір-бірімізге сондай бауыр басып қалдық.Мен оны өмірден артық жақсы көріп қалдым.

Кездесіп жүрдік мен онымен кездескенде сондай бақытты болып жүретінмін,тезірек кездессек ғой деп асыға күтетінмін.Біз өзіміздің арманымызды айтып,соған жетеміз деп уаде бергенбіз.Мен оны басқа қыздардан қызғанатынмын.Өзінен екі жас үлкен бір қыз оның артынан қалмайтынын айтқан болатын маған.Мен оны білгенімде жаман қызғаншақ болып кеттім,мен сол қыз оны дуалап немесе менен тартып алады деп жаман қорықтым.Бір күні ол ауырып қалды,мен қатты уайымдадым.Қатты ауырғандықтан оған больницаға жатуға тура келді,сөйтіп ол озінің туған жер і Таразға кетті.Кетерде маған:"мені күт,бір айдан кейін емделіп тез келем деді......

Менің махаббат оқиғам да барлық махаббат оқигалары сияқты қарапайым басталды. Бірақ қазір ойланып қарасам, сол бір күннің тура сол кездегідей өткенін қаламас едім. Жарайды, болар іс болды, өткен күнге өкіну еш пайда әкелмейтіні сөзсіз.
Сол бір кез тамылжыған көктем болатын, дәлірек айтсақ 10-наурыз, күлкілі әрине, бірақ канша жыл өтсе де ол күн әлі есімде.Мектептен қайтқан соң құрбым екеуміз есік алдына серуенге шыққан болатынбыз,бірақ үй жақтан біршама алыстап кеттік.Үй маңында мектеп бар еді.

Құрбым екеуміз сол мектеп ауласына барып отырдық.Сол кезде мектептен қайтып бара жатқан 1топ жігіттерді көрдік.Сол жігіттердің арасынан бойшаң, сүйкімді келген біреуі менен көзін алмай қарады, ия мен де оны байқадым. Ол достарына бізді көрсетіп, танысқысы келді ме білмеймін, ал достары асығып жүріп кете берді.Ал бойшаң жігіт мектеп маңында қалды.Ол алыстан ұзақ уақыт біз жаққа қарап тұрды, бірақ қасымызға жақындауға батылы бармады.

Біздің де үйге қайтатын уақытымыз болды, тұрып үй жаққа қарай жөнеле бердік.Жүріп келе жатып артымыздан «қыздар» деген жағымды дауыс естілді.Бұрылып қарасақ, әлгі жігіт екен.Ол бізге танысуға болады ма деді.Мен үндемедім (бірақ ішімнен әрине танысқым келіп тұр).Ол Ерсұлтан деп қолын ұсынды.Мен өз есімімді айтып, ары қарай танысып кеттік.Ерсұлтан менен телефон нөмірімді сұрады, Ò қалай екенін білмедім бірақ ойланбастан бере салдым.Содан ары қарай хабарлвсып, бір-бірімізді көріп,жақсы сөйлесіп жүрдік, мен ол жігітке ғашық бола бастадым.Бірақ Ерсұлтанның маған деген сезімін түсіне алмадым.Сөйтіп жүргенімізде күз де келіп жетті,біз күзде мүлдем сөйлеспей кеттік, Ерсұлтан хабарсыз, менім де хабарласуға батылым жетпеді.Қыста да арамыз мүлдем суып кетті.Көктем келе мен оны қайтадан жолықтырдым.22-наурыз болатын, мен құрбыммен, ол достарымен бір-бірімізді көріп қалдық.Сол сәтте менің ішімдегі үміт оты одан әрі лаулай түсті......

Мектепте оқып жүрген кезім. Жаңа оқу жылы басталған. Күз айларының керемет күндерінің бірінде ағамның үйіне көмектесуге барғанмын.Ағам жаңа үй тұрғызып жатқан. Тамақтарын істеп беруімді өтінген.Ж ны сол күні көрдім.Ол ағамнын досынын ұлы екен.Көмектесуге келіпті.Сол күні кешке дейін ол менен мен одан көз алмай жүрдік.Оның жасы менен кіші екенін мен кейін білдім.Бірақ олда маған кедергі бола алмады. Мен оны қатты ұнаттым.Өз үйіме қайтарда сол шығарып салсын деп әдейі кеш қалып кеттім.Ия ол мені шығарып салды.Бірақ жол бойы үндемеді.Жанында інім де бар еді.Үйге келген соң інімнің жағдайын білгенсіп смс жаздым.Кейін ол звандады.Ұзақ түн сөйлестік.Мені ұнатып қалғанын айтып сөз салды.Сенде 3 ақ вариант бар дейтін;ия,жарайды,әрине жаным.Ол мені осылай сөздерімен жаулап алды.Біз небары 1аптадай ғана сөйлесіп,1ақ рет кездестік.Мен сонын өзінде оған қатты бауыр басып қалдым.Бір күні ойламаған жерден маған одан "Екеуміз жүрмей ақ қояық"дег ен смс келді.Звандайм алмайды,смс жазам жауап жоқ.Мен қатты қиналдым.Барлық адамды соның атымен атаймын.Күнде түсімде коремін.Қатты сағынып жүрдім.Інімнен оны аяғынан атып кетіпті дегенді естідім.Ашумен неге жүрегінен атпайды дегеніммен қатты уайымдадым.Оған апаруын өтіндім.Бірақ оған бара алмадым.Бір күні ол ешнарсе болмағандай звандайды.Смс жайында ешнарсе білмеймін дейді.Бірақ айырылысқысы келген адамдай мен ауырып жатқанда неге іздемедін деп жоқ жерден ұрыс шығарып,давай деп тұтқаны қоя салды.Содан екеуміз екі жаққа кеттік. Мен жаныма жалау іздегендей өзмше сыныптағы бір ұлға ғашық болып жүрдім. Негізі маған оның мінезі мен үлгілі отбасы ұнайтын. Олда маған жақсы қарап жүрді.Тіпті мектепте мұғалімдерде бізді ғашықтар деп ойлайтын. Шын мәнінде біз жақын достар ғана екенбіз. Ол маған тек дос ретінде қарапты......

Караша айы болатын. Университеттін кітапханасында сабакка дайындалып болып жан досым Б. кутіп отырганмын. Онын телефоны менде болатын. Бір кезде Б-тын телефонына конырау келді. Мен котердім. Мерей атты жігіт екен. Таныстык, сойлестік. Б-тын ауылдасы болып шыкты. Б-ты озіне 2-3 айдан бері карата алмай жур екен. Біз тез тіл табысып кеттік. Ол озіне комектесуін сурады. Мен жай Б-тын ойын біліп бере алатынымды айттым. Міне, алгашкы таныстыгымыз осылай басталды. Досымнан ол туралы ойын сурап едім оны ұнатпайтындыгын айтты, ал біз Мерей екеуміз ол кезде дос ретінде жаксы араласып кеткен едік (Мерей екеуміз алі бір-біріміздін турімізді кормегенбіз, фото аркылы да). Мерей, Б-нын бастартканына карамастан соз салып жүрді. Ал, мен Мереймен телефон аркылы жакын дос болдым. Тіпті, досыма онын созін алуын сурайтын едім.

Университетте жарыс болды, біздін тобымыз оган казактын корнісін коятын болдык. жан досым екеуміз де оган катыстык, казактын келіні ролін алдык Б. екеумізде. Дайындык устінде менін телефоныма Мерейден конырау келді. Алдым, сойлестік. Б. екеуміз бірге скретке тусіп ММС аркылы жіберуін сурады. Басымызга ак орамал таккан, казаки киім киіп турган Біз фотога тусіп жібере салдык (Мерейге ММС жібергенімді Б. білген жок). Кешке Мерей сокты. ММС-ті алганын айтты "Ак орамал Б-ка караганда саган оте жаксы жарасады екен" деді. Мен онын созін ойынға айналдырып кеттім. Сол куннен бастап ол маган жиі согатын болды. Б-тан конілі калганын айтты. Б-та ол кезде баска жігіттермен сойлесетін.
Тунгі сагат 11:00 жатаханада мундай кезде нагыз кызык уакыт, Мерей тел. сокты:
- Алло, салем Айко......

Астындағы хикаяны оқып, мүмкін сіздер мені қатыгез, жүрегі жоқ екен деп ойлайтын шығарсыздар.Өз ойым бойынша онша да жаман адам емеспін, алдыма қойған мақсатқа қандай да болмасын тәсілдермен жетуге күшімді саламын, және де жетемін. Иа, тәкаппарлығым да бар шығар, онсыз қайда?!
Бұл хикая мен жоғары оқу орнына түскенде, бірінші курста басталды.
2010 жыл, 1 қыркүйек. Университетке келсем, студенттер жиналып қойыпты. Содан соң группамды іздеуге кірістім, таппадым. Деканатқа барсам, сабақ кестесін іліп қойыпты. Келесі күннің кестесін жазып алдым. Үшінші парада Этнопедагогика деген пән болатын болды.
Ертесіне барсам, сабақ бірінші парадан басталып кеткен екен. Универге барған кезімде сағат онның шамасы етін. Кеше қателесіп басқа күннің кестесін жазып алыппын. Сабақ кестесін қайтадан дұрыстап жазып алайын дедім. Қарасам бір топ студенттер кестенің алдында тұр екен. Өз тобымның кестесін жазып жатқан кезімде, тобымның екі үш оқушысымен таныстым.
- Қайда жүрсің, бірінші парадан басталды ғой?! деді. Сөйтіп сабақ болатын аудиторияға бардық. Аудитория бірінші қабатта, корридордың соңында екен. Студенттер толып тұр, менің группам екенін т үсіндім. Ұлдармен амандастым күніге көріп жүрген адамдар сияқты. Түпкірде қараңғыда төрт қыз тұрды. Түрлерін дұрыстап қарай алмадым. Ішіндегі бір қыз маған қайта қайта қарай берді. - Бұл кім екен? деген шығар мүмкін. Оннан қырық кеткенде аудиторияға кірдік. Алдында айтқандай этнопедагогика пәні еді. Сол парада группаластарымның көбісімен таныстым. Қазақстанның жан жағынан жиналған екенбіз. Төрт ақ қыз... Менің ойыма бірден сұрақтар түсе бастады. Неге төрт ақ қыз? Неге аз? Мүмкін энергетика мамандығы болғансоң аз шығар, әлде қалыпты жағдай ма? Иа, сұрақтар көп етін......