Арқаның суық бораны
Арқадан өтіп барады.
Алда тұр қарға малтығып,
Азынап құрбан алаңы.

Жібімей қатқан мұздары,
Қайтпапты қыстың......

Зымыран уақыт шіркін оқтай екен.
Күйдірсе, – көмбедегі шоқтай екен.
Аз емес тайғақ кешу, тар кезеңім,
Соларға мен қалайша соқпай өтем?!

Әр күнім, айым, жылым өнер тапқан
Жасартты, жасандырды......

Ақ тер-көк тер астымда көлік-дене!
Кешірмедің басыңнан өмірде не?!
Арқалатпай ертоқым орта жолда,
Өткелектің шығардың өріне де.

Ақ тер-көк тер астымда дене — көлік!
Қажыр қайрап......

Көлік - дене көк танау қажығандай,
Білеу-білеу сіңірлер сазығандай.
Күннен-күнге азайып әл-дәрмені,
Алқынады керіліп жазыла алмай.

Шыққан екем, қайтейін, көп жүк артып!
Шамадан тыс жүйкемді......

Тықыршисың бәйге аттай, дегдар інім,
Бойыңда жоқ нәумез күй, енжар ұғым.
От жайнайды көзіңнен, ойың сергек,
Еңселісің, бура сан денең мығым.

Кесек болмыс, бітімің бөлекшелеу,
Көрсетіп тұр күш-қайрат......

Ақылымды “әй” дерім,
Сезімімде “қой” дерім -
Бірім-Барым болмаса,
Мұсылманмын қай жерім?!

Ақылыма арыз көп,
Өтелмеген қарыз......

Жетпіс жас — жеті кезең, жеті дәуір,
Желкеме көп жүк артты: жеңіл де ауыр.
Жеңілі жел өтінде желпіндірді,
Ауыры арқа-жонды етті жауыр.

Бірінен бірі биік кезеңдерім,
Аямай алдан тосты......

Жарқыл қаққан жас бойдан жанаттылық,
Көрсем деймін сардарлық, санаттылық.
Албырттық пен аңғырттық ала қашпай,
Ұстасаң-ау табанды тағаттылық.

Күрестің бе?
Мықты ұста бір қалыптық.
Әпермейді абырой ұр......

Басымнан бермесем де билігімді,
Үлкенге ұмытпаймын илігуді.
Жол берем кішілікпен кісілікке,
Тізгіндеп жөн-жосықсыз......

Сөзді кім қалай ұғар, қалай бұрар?
Сөз ұғар тез тап болар талайлыға әр.
Сөз ұғар мен талайлы шөккен жерде,
Сөз сатқан шоқтықтанар малайлылар.

Көбейді сөз бұрар да, көз бұрар да,
Шығып тұр турашылдан......