(Орыстың «Нас побить хотели» деген - әнімен)

Жаз жайнатып, күн күлдіріп,
Біз лагерьге барамыз.
Асыл жібек гүл үстінде,
Аунап ойнақ саламыз.
Орман таудың арасында,
Көрінді әне, ақ шатыр,
(Онда қызыл ту ұстаған,
Біз пионер — жас батыр.
Жалындасын жас жігерлер,
Бойда қайнап — күш-қуат,
Біздің заман сонша қызық,
Біздің тұрмыс рахат.......

(Орденді Күләшқа арнаймын)

Гуілдеген жел — айдалада сарнаған,
Желге серік мұңды дауыс зарлаған.
Бота көзім, қазақ қызы есімде,
Ескі күнің «өлдім, анажан»- даған.
Сонда сенің жұбайың еді жалған ән
«Туар Шолпан маған - дағы атар таң»,
Дегендей ең, толқынды еді өлеңің,
Айлы түнде бар даусыңмен шырқаған.
Кейде күй сап домбыраның қылына,
Қосып үнін жүрегіңнің сырына,
Орал, Алтай, Алатауды кездіріп,
Батырушы ең Сарыарқаны мұңына.......

Қаңғып жалғыз ай далада,
Ай далада қалғанда,
Анам әліп қайғы жара
Бар денемді алғанда.
Басым дал боп еңірегенде,
Көзден аққан ыстық қан.
Пана болмай еш бір пенде,
Зар илегем, жылағам
Ақтық рет ақ мамамның —
Қалғам сүтін еме алмай.
Ақтық рет жан анамның —
Қалғам жүзін кере алмай.......

Қайсар теңіз, неге көбік атасың,
Бұрқылдайсың ойран болып ақырып?
Ақ төсіңде мен келемін әндетіп,
Сен тулайсың дауыл, боран шақырып!
Жүзген кеме, менің салған әндерім:
Сенің сәнің, болашағың емес пе,
Дүлей, тағы да уіліңмен айқасып
Жеңгем сені тартыстар мен егесте!
Енді неге
Толқындармен атқылап
Лақтырасың көлдеріңді, құздарды,
Мен тынымсыз көнемін де, жырлаймын,
Сенің жүзің неге сонша ызғарлы.......

Жер асты сәнді, сұлу, сансыз жұлдыз,
(Секілді жарқырайды түні - күндіз)
Гранитпен мың құбылған қабырғасы,
Бір сарай таңғажайып, бір сұлу қыз...
Астында аяғымның мәрмәр тасы,
Жылтырап көзді тартып қабырғасы,
Ақықпен әшекейлеп әлеміштеп,
Көркемдеп иректелген айналасы.
Сан қызық, көзің тоймас сан тамаша,
Қарайсың құмарланып жас балаша,
Көрді көз гүлденгенін замананың,
Жаса елім, жаңа дүнием, жаса, жаса!
Дегендей қуанышқа батқан ойым......

Сырсыз емен, сырым көл,
Қасымда күнде сырласым.
Жазайын елең өрнектеп,
Інішегім тілек қылғасын.
— Айтшы кәне, жан аға,
Сырыңды інің тыңдасын?
— Тыңдашы, қалқам, кәнекей!
Ақының — ағаң жырласын.
— Жырлашы, аға, жырлашы?!
Су ма екен жырың, бал ма екен,
Тыңдашы дейсің тыңдашы,
Мен тыңдары бар ма екен?
— Балдай тәтті — бал қалқам,
Қорғаным, сәулем, жұлдызым.......

(Ілияс Жансүгіровке еліктеп)

«Ей қосаяқ, шара бас,
Жарғақ құлақ жаңалаш»—
Алдыңда қалам, қарындаш,
Қабағын, түйіп жалан, бас.
Отырсыңдар қинап жан.
«Сын» дегенің бейне нан.
Тіссіз кәрі шайнаған
Түршіккендей жан - дене
Еттей шала қайнаған.
Будақ-будақ шығады,
Суырсаңдар қалтаңнан.
—«Қашан - қашан қашаннан»,
Ісің ботқа, түсің жан.......

Артымнан ай туғандай,
Алдымнан күн.
Түнде жұлдыз күлімдеп,
Қағады ым.
Мөлдір бұлақ,
Сырлы өзен суы тұнық
Кенет сылдыр етет те,
Болады жым...
Аппақ болып көсіліп,
Бұйраланып,
Бұрқ-сарқ ағып, көпіріп
Жатар жайқын.
Мөлдір судан бетімді
Көрейін деп......

Таңның сыры таң қалғандай,
Тарихта еш болмаған,
Күннің көзі от жанғандай,
Көріп көңілі тоймаған.
Елі күліп, құсы сайрап,
Күні күлім қаққандай.
Ағаштары тұр масайрап,
Бүгін шолпы таққандай.
Шолпылары көк жапырақ,
Ағашына берген сән,
Дәл басында құстар шулап,
Мәз болады шырқайды ән.
Қаз қаңқылдап, үйрек ұшып,
Сұлу аққу көлінде.
Табиғат бай түрге түсіп,
Ажар кірген жеріне.......

Жауқазын жасау жер-ана,
Гүлденіп жұпар жағынып,
Үкілі жібек, бай мәнер,
Алқасын алға тағынып.

Тұрған кез еді қымбатты,
Жер мәуесі салбырап.
Аспан ашық айнадай,
Алтын айы албырап.......