Кешігіп неге жолықтың??? Міне, бұл өлеңді тыңдап жүргеніме 1 жылдан аса уақыт болыпты... 2012 жылддың 20 жүлдызында мен сабақтан шаршап келгеннен кейін жатып қалдым. Біраз уақыт өткеннен кейін үйқыдан тұрсам, жүрегім айнығандай болып, біртұрлі болдым. Бірақ сонда да сабаққа бардым, ол кезде мен 11 сыныпты бітіргелі жүргенмін,тестке дайындалып. Сол күні сабақта ұзақ отыра алмай апайдан сұранып кеттім, ауырып тұрмын деп. Үйге жылап келдім. Мамам түрімді көріп шошып кетті, не болды деп. Сол кештен бастап ішім қатты ауыра бастады,Түнімен ауырып шықтым,ұйықтамай. Ертесіне азанда мені больницаға көрсетуге мамам алып келді онда маған аппендицит деген диагноз қойып,сол күні орталық ауруханаға жатқызылдым.
Түстен кейін,яғни түскі үзілістен кейін, врачтар жұмысқа келе бастады,ол кезде мен аурухананың қабылдау бөлімінде отырған болатынмын. Врачтар келгеннен кейін мені тексере бастады,бірінен соң бірі. Сол аурухананың хирургия бөлімінің г л.врачы тексеріп жатқанда ішке бір ағай кіріп келді,жасы 45-46жас шамасында екен бірақ ол тіптен жас көрінетін . Мен ана ағайдан көзімді ала алмай тұрып қалдым, тіпті ауруымды да ұмытып кеттім...Сөйтіп, ол ағайға бір көргеннен ғашық болып қалдым. Сол кұні маған 1 сағаттан кейін операция жасайтын болды, өзім ауырып жатсам да операцияға жаңағы ағай қатысса екен деп ойлап жаттым, маған алдын ала обезболивающий салып қойған еді. Сөйтіп мені 20 минут өткеннен кейін операция бөлмесіне алып келді, қарасам жаңағы ағай жүр екен оны көріп қуанып кеттім.
Содан ол ағай маған наркоз салатын болды. Қолымды ұстап бір нәрсе кигізді, сол кезде байқадым оның үйленгенін, оң қолынан неке жүзігін көргенде жүрегім сыздап қоя берді. Операциядан кейін ертесіне обход болатын болды мен болсам кешегі ағай келетін болды деп қуанып болып жатсам, ол ағай араларында болмай шықты......

Бірінші курсқа жаңадан аяқ басқан кезім.Сол күндері демалыста ауылға ат басын бұрып барып қайтқым келді.Үй ішін анамды, сағынған едім.Жексенбі күні,түстен кейін,сағынышым басылмасада қалаға жол тарттым.Басты жолда такси ұстадым.Көліктің алдындағы орындықта отқанмын, артына көз салмаған едім.Артынан бір әсем дауыс естілді.Бұл дауыстың жағымдылығы сондай,жан тәнімді баурап алды.Артыма қарай қалсам Майра екен.Ал ол мені таныған жоқ.Оған таңданғанымда жоқ.Өйткені онымен әлеуметтік желіде танысқан едік.Талай түнді сөйлесіп, ұйқысыз өткізгенбіз.Бұл Майрама? деп әлі өзіме сене алар емеспін.Оның ұялы телефонына қоңырау шалдым.Өз көзіме өзім сенбей.Көздерім алдамаған екен.Ал енді қалай әнгімеге тартсам болады? Деген ой келді.Кейінше қалаға жеткен кезде сөйлесерміз,деп.Ұйқтап қалдым.Біраз уақыт өтті.Қалаға келген едік.Жүргізуші түртіп оятып алды.Артыма қарасам бос тұр,жүргізушіге жолақысын төлеп,айналадан Майраны іздедім.Әлі ұзай қоймапты.Жүгіріп жетіп:
- Сәлем Майра,
- Сәлем танымадым
- Менғой Мирас вкдағы.
Ойланып тұрып
- А Сәлем мұнда не істеп жүрсің?
- Ауылдан келе жатыр едім өзіңше?.....

Мөлдір — мектеп жасындағы жас­өспірім қыз. Әкесі ол бастауыш сыныпта оқып жүрген кезде ауылдағы жалғыз ауруханаға практикаға келген бір бойжеткенге ғашық болып, үш баласы мен келіншегін тастап, сол сүйген адамының соңынан қалаға кеткен. Содан бері ауылға ат ізін салған жан емес.
Жалғыз шешесі бастапқы кезде тосын қайғыдан есін жия алмай, елге қарауға беті болмай, қатты намыстанып, туыс-туғанмен қатыспай, той-томалаққа да бармай, томаға-тұйық жүрді.Кейін келе өзі сияқты күйеуі басқа әйелге кетіп қалған жалғызбасты әйелдермен жиі-жиі бас қосып, арақ-шарап ішіп, таң атқанша барқырай ән салып, балаларының бар-жоғын ұмытып кететін болды. Үйге қарауды мүлде қойды. Есіктен төрге дейін шашылған төсек-орынның кірден түсі көрінбейді. Бағатын адам болмаған соң, мал құтая ма, сауып отырған жалғыз сиыр да, оншақты қой-қозы да бір жылға жетпей, жоқ болды. Өлгені өлді, өлмегенін ұры әкетті.
Әйел түгілі еркек жеңе алмаған арақ бірте-бірте Мөлдірдің анасын да біржола өзіне тәуелді етті. Бас жазатын арақ алуға ақша таппаса, бар ыза-кегін үш баласынан алатын, қыз-ау, кішкентай-ау деп аямай, қолына не түссе сонымен ұрып-соғатын. Ал қарғап-сілегенін естіген адамның төбе шашы тік тұрады. Оған “Қарағым, қой, балаларыңды ойла” деп, ақыл айта келген туыс-туғанның көңілі қалғаны соншама, олар бұлардың босағасынан аттамайтын болғалы қашан! Киімі алба-жұлба, үйінің іші-сырты қоқыс, балалары аш-жалаңаш әйелдің бар ойы – арзан шарап болса да, бірдеңе тауып ішу. Адам сияқты ойланудан қалған әйелдің құлқынын тесіп бара жатқан жалғыз нәрсе – ол тек ішу, мас болу ғана.
Қақаған қыста отынсыз үйде дірдек қағып шыққан ашқарын балаларын ана­сы аямағанда, кім аясын? Көршілері де олардан баяғыда теріс айналған. Балалар­дың ішінде бас көтерері – Мөлдір......

Сол кеште ол маған дос ретінде емес басқадай қарайтынын, өзіні мені ұнататынын айтты. Мен қатты таң калдым.Ол маған махаббат жағынан дос болуды ұсынды. Мен одан уақыт сұрап, екі күн өткеннен кейін келісетінімді айттым. Содан біздің бақытты күндеріміз басталып кетті. Бос уакытының баринеде екеуміз бірге журдік. Осылай 3 айды өткіздік. Оқу жылы басталар уақытта мен қарағандыдан оқимын деген шешімге келіп екеуміз екі жақта қала бердік. Бірақ біздің махаббатымызға ара қашықтық та кедергі болмады.Ол маған ылғи звондап турды. бірақ сол кездерде менің Аскарға деген сезімім суый бастады.Көзден кеткен соң көңілден де кетеді деген оймен жүрдім. Сөйлескім келмей сылтаулар айтып телефонды тастай салатынмын.
Бірақ оның сезімі шынайы болды. Мен туралы уй ішіне дде айтыпты. Олардың ата анасыменменің ата анам жақсы араласатын. Бірде екеуміз тусініспей қалдық та мен оған басқа жігітпен жүрем деп жаоған айттым. Содан екеуміз біраз сөйлеспей қалдық. Жазғы каникулда мен уйіме келгенде Аскарадың басқа қызбен жүетінін құрбымнан естідім......

Кез-келген адамның өмірінде махаббат атты киелі сезім бір оралары хақ. Мұны әркім әрқилы ұғынары және бар.
Сұлулығы көздің жауын алған, сымбаты жүрек сыздатар жаныңды қоярға жер тапқызбас нәркезкөз аруларды шыққыр көзін шалғанда, қандай күй кешесін?! Бармақ тістеп, ойыңды астан-кестен етеді-ақ. Жә, бұл жай әләуләйім ғой... Бәрінен бастан кешкен, өзің куә болған Азат пен Айдананың арасындағы хикаяны сөз етіп көрейік. Жаздың жаңа ғана ыстық үрлер уағы. Бірнеше күн шойын жол шиқылы миды жеген солдат вагонынан құтылар сәтке сәл ғана уақыт қалған. Туған жер! О, неткен ыстықсың. Неткен ғажапсың?! Сенің құшағында жүргенде біз мұңдар сезінбеппіз ау! < br /> Вагоннан поезд тоқтар-тоқтамастан секіріп түстім. Жерді құшақтап, аймалап, қайраң анашымның құшағында тұрғандаймын. Айналамда не болып жатқаныммен шаруа жоқ. Екі жылғы сағыныш, наз, күйініш, жапа бәрі-бәрі тізбектеліп, көңіл таспасынан жылдамдатқан түрде өтіп жатты. Әсіресе батыстық ұлтшылдықтың, қорлаушылықтың шеменді сәттері оған қарсыласқан менің қылығым өзекті өртеп, көзімнен жас болып парлап жатты...көзімді сүртіп, басымды көтерсем, әкем Айдар, інім Данияр тұр ектелеп. Ұшып тұрып әкемнің апайтөс құшағына қойдым да кеттім.
Бұрын менен еңселі, қақпақ жауырын әкем еңкіштеніп қалған сыңайлы. Сағыныш мауқымызды басып, жөн-жоба сұрастық.
Әкемнің көк “Жигулисімен” әп-сәтте үйге де жеттік. Біздің көк шатырлы үйдің маңы нөпір адамдар. Ауыл адамдары. Бәрі менің әскерден келген салтанатыма жиналыпты.
- Пәлі, Айдар мен Күләш ақ түйенің қарнын жарар. Бүгін жасамаған той енді қашан жасалар. Өзі еңгезердей, аптал азамат болыпты. Әке-шеше тілеуі осындай-ақ болар......

О махаббат махаббат....... мен хикаямды бастасам мен мектеп те оқып жүргенде агент арқылы Амантай деген бала мен танысып,араласып,телефонымды алып хабарласып жүрдік.Араласып жүргенімізге біраз уақыт та өтті содан ол мені кездесуге шақырды,екеуміз кездестік. Астанада жастар алаңында қантар айының 21 жұлдызында....... 21 қаңтар бұл күн әрдайым есімде.... Бәрі де осы күннен басталды... Бір көргеннен ұнаттым. Суретке түстік, сол сурет әлі де бар менде.Содан мен үйімме кеттім... бәрі тамаша болды, әр күн сайын ғашық бола бастадым. Даусын естісем болды... ол маған жүрейік деді мен келістім... Осылай бәрі тамаша болды... кездесу,жылы сөздер бәрі тамаша осылай бақытты күндер өткізгенімізге 1 жыл болды... содан кейін арамыз суыта бастады, екеуміз жүрмейтін болдық... Мен оны шын сүйдім, бұлай бәрі бітеді деп ойламадым ех ех.Екеуміз айрылдық араласпадық... мен оқу бітірдім оқуға түстім.. әрдайым онын мирына кіріп жүрдім. Бір күні Дана деген қыз бен жүріп жүргенін білдім.........

Өмір адамға екі рет берілмейтіні белгілі,сол үшінде ол күресуге тұрарлық. Қыздардың еркектерге сенбейтіні ақиқат,оны өмірден де мысал етіп алуға болады.Менің айтайын дегенім бұл емес-ті.
Өз басым кезінде жігіт атаулы жандарға сенбейтінмін, шынын айтқанда қызықпайтынмын. Мүмкін отбасымда ұлдардың арасында өскендік болар. Мектеп кезінде балалық махаббат деген болатын, біреуді өзінше жақсы көріп қаласың,ол кезде солай көрінетін. дискотекаға сол үшін барасын, одан курткасына басқа біреудің атынан хат жазып жіберу айта берсең көп-ау. Қазір соны ойласаң не деген ақымақ болдым десейші деп ойлайсың. содан мектеп бітіріп,өмірге араласасың......
Бір күні курстас қыздардың арқасында жігітпен жүрдім,алғаш рет. Ондағы ойым бәрі жігітпен жүреді,оның несі қызық екен деп озімше - зерттеу болатын. Содан ол жігітті 2 күннен кейін тастап кеттім, ұнатпадым өзін де, қылығын да, тым мақтаншақ болатын. Содан жігіт көрсем бәрі мақтаншақ көрінетіндей болды. Арада жарты жылдай уақыт өткеннен кейін , курстас қыздың ауылына қыздар болып отырысқа бардым,сол отырыста бір жігітпен таныстым, ол өзінің маған деген көңілі бар екенін де айтып салды, бәлкім енді көрмей кетем ба деп ойлаған болар - ау, мен туралы қасымдағы қыздардан бәрін сурап алыпты......

Өмір деген қызыққой, бірде жылатса, бірде кулдіртеді.Қандай жағдай болсада бұл біздің маңдайымызға жазылған тағдырымыз. Бұған біз бағынуга міндеттіміз.Сол тағдырыма бағынып отырған адамдардың бірі мен боламын. Басымнан не өтпеді барлығына көндім, енді бір түсте жүрген сиактымын,кашан оянатынымды білмеймін, тіпті өмір бойы оянбай кетемінба депте қорқамын.Неден бастасам екен. Осыдан 9 ай бұрын бір жігітпен таныстым.3 ай сойлескеннен кейн маған сөз салды, мен келістім. Екеуміз жүрдік, қуанышты күндерді бірге өткіздік. Мен ол кезде 2 ші курс оқып жүргенмін, сабақ бітіп, өз ауылыма қайттым, ол да өз ауылына кетті. Екеуміз 3 ай бойы телефонмен хабарласып жүрдік. Сені сағындым, кашан демалысымыз өтіп кетеді екен деп жүрдік. Солай уақытты өтті. Сабақта басталды екеуміз кездестік. Менің басым бақыттан айналды. Ол адам менің ең бірінші жігітім болатын маған сондай ыстық болатын.Мені құшағына қысып, жылы сөздер айтқанда мен барлығын ұмытып кететінмін. Солай келіп жүрді. Бір күні мені бір жаққа шақырды, мен келістім жүргенімізге жарты жылдай болып қалған кез еді. Сол күнді ешқашан ұмытпаспын сірә..... Сол күні онымен бір түн өткіздім. Екеумізде олай болады деп ойламаппыз. Жылап жібердім еріксіз.Ол мені құшағына қысты, мен итеріп жібердім. Таң атқанын күттім, көз ілмедім .Таң ата сала сол жерден алды-артыма қарамай кеттім. Қатты өкіндім,жыладым, біршама қиналдым. Жігітіммен де сөйлестім істеген ісімді мойынымен көтеремін деді. .....

Бұл оқиға менің ең тәтті мектеп кезіндегі шақтарымда орын алды. Он бірінші сынып оқып жүріп бір жігітпен таныстым. Басында жай ғана жүре берем деп ойлаған едім, кейіннен қатты бауыр басып кеттім. Екеуіміз талай күндерді бірге өткізіп бақыттан басымыз айналғандай болды. Енді міне мектеппен қоштасар сәт те келді, аман есен мектебімізді бітіріп, екеуміздің жолымыз екіге айырылды. Ол Өскеменде оқуға қаламын деді, ал мен Семейдегі Медицина Университетіне түстім. Ол маған апта сайын келіп тұрды, екеуміз күнде хабарласып, агенттен сөйлесіп тұрдық. Мен оның маған деген сезіміне еш күдіктенген жоқпын.

ОЛ мені ешқашан тастамайды деп ойладым, себебі екеуміз жақын қатынаста болдық, және үйлену тойымызды да белгілеп қойған болатынбыз. Ал бірақ мен екінші курс оқып жүргенде жаман оқиға болды.
Мен аяғым ауыр болғанын екі ай болғанда білдім, қуанышымда шек болмады себебі өзім жанымнан да артық жақсы көретін адамымнан жүкті болған едім. Жігітіме айттым, ол да риза болғандай болды......

Біздің танысқанымызға 10 жыл болады. Менің алғашқы және мәңгілік махаббатым болып қаларын білмеген едім. Танысқаннан кейін 5 жыл уақыт өткенде қайта кездестік. Сол уақыттан бастап кездесе бастадық. Жүректегі сезімімді жеткіздім, сол маған азап болып берілген махаббат сияқты болып көрінеді. «Сені жақсы көремін» деп жүріп, былтыр осы уақыт шамасында басқа қызға үйленді. Онымен 2 ай тұрып, ажырасты. Сосын менің жаңа ұялы номерімді тауып алып, қайта хабарласа бастады.

Жүрек ақылға жеңгізбейді екен. Солай жүргенде бір қыздың аяғы ауырап қалып, әкелері үйлендірді. Үйленгенде қағаз жүзінде емес және бірге тұрған жоқ. Ол да оның айтуы бойынша. Қашанғы жүре беремін деп, хабарласпауын сұраған едім, бірақ жүрек көнбейді. Сағынады, іздейді. Мамыр айында ұлды болды. Енді онымен тұрып жатқанға көрінеді. Басқаға ренжісем, сөйлеспей, араласпай қоятын әдетім бар, бірақ мәселе оған келгендесол әдетім ғайып болып кетеді......