Түріп тастап ызғардың уақытша түндігін,
Келді кеше көктемнің біздер күткен бір күні.

Бірақ менің ішімде әлі ызғар,мұңлы бақ,
Кенет... тылсым қағады.....

Болмаса да сондайлық орындар түк,
Ерте тұрғам (төлдегі тәлім-тәртіп).
Қаңқылдаған әуеде сары ала қаз
Бара жатқан секілді горн тартып.

Иірілер шаруаның ұршығы – мен,
Бұл науқанға әу....

Өкпелеме.Жылама,көкем,ертең,
Гүлге орайды көркіңді көктем ерке.
Құсым ең қиялымда көп көретін
Түсірген сені кімдер көктен ерте.

Тығылса деп алқызыл ұртыңа үміт,
Бір күні әлей,ай да аппақ,бір күні ұлы.
(Білем саған дәл мендей ынтық ымырт)
Ғалам кезген күлкіңнен.....

Көктем деген кім өзі?
Өзің бе екен,
Өзіме қадалатын көзің бе екен,
Даланың кеудесінен сен гүл үзіп,
Еркелейтін, ұялшақ кезім бе екен.

Бұл дауыс па?
Дүниеде бармын деген,
Қараңдаршы жүректе жандым деген,
Аялаңдар, жоғалтып......

Бақыт пен арманнан қол үзбеген қыз,
Сұлулықтың шырайын жүзге кіргіз.
Тағы да көктеміңді қарсы алдың ба,
Өмірден Төлегенін іздеген қыз.
Жыр деген жүрекке сыр қосатын үн,
Бермей жүр ме жанға арман аса тыным.
Қозы Көрпеш жолықсын бұл көктемде,
Қыз жүректің құлыбын.....

Жауыны жауып, жасылы
Жарқылдайды - жаз кепті.
Өкіреді өзен тасуы,
Қаңқылдайды - қаз кепті.
Ширады шымайт, шаң шықты
Кұрғады құмайт.....

Жүрегіме жыр құйып көктен сарнап,
Мынау – менің құстарым жеткен самғап.
Қара жердің қайғысын сейілтеді,
Қанатынан күміс нұр көктем саулап.

Соғады әлсіз жібектей жел жұмсарып,
Жұпар еміп жібиді бел бусанып.
Сағыныштың тамшысын....

Етек-жеңі жиылмай,
Жатып алды кыс мынау.
Көңіл күй де – бұйырмай,
Қоңыр күйге түстім-ау.

Қытымыр қыс тұр әлі,
Кірпігіне мұз....