Мама, мама –
Жалғандағы жалғыз ән,
Сезімімді оятатын қалғыған
Мүмкін сенің суретіңді құсқа айтып,
Қауырсынмен ай бетіне салғызам.

Мама, мама –
Ең әдемі сөзім бұл,
Ең шуақты, ең.....

Жалғыз қайтып бара жатам бақтан мен,
Күбірлесіп жүректегі хаттармен.
Неге менің жанымдағы достарым,
Дос болады дүниеммен, ақшаммен?!

Іздегенде, сағынғанда өздерін,
Тым өзгеріп кеткеніне төзбедім.
Көргім келмей.....

Кеше де, бүгін, ертең де
Ғаламның ғажап төрі едім.
Алысқан жауға дерт емген
Қазылып тұрған көрі едім.

Текті боп туған тамырдан
Тайқымайтұғын төре едім
Түңгісін болжар.....

Өзіңді іздеп ағады жұлдыз жерге
Көктемнен де сұрадым, қыс, күзден де
Жазды күн жусан иісін жұтып тұрып,
Мені есіңе алдың ба гүлді үзгенде.

Ақша бұлттар толқытып көңілімді,
Кеудемдегі оятса.....

Көктем деген кім өзі?
Өзің бе екен,
Өзіме қадалатын көзің бе екен,
Даланың кеудесінен сен гүл үзіп,
Еркелейтін, ұялшақ кезім бе екен.

Бұл дауыс па?
Дүниеде бармын деген,
Қараңдаршы жүректе жандым деген,
Аялаңдар, жоғалтып......