Мен ҚАЗАҚ деген ел едім!

Кеше де, бүгін, ертең де
Ғаламның ғажап төрі едім.
Алысқан жауға дерт емген
Қазылып тұрған көрі едім.

Текті боп туған тамырдан
Тайқымайтұғын төре едім
Түңгісін болжар таңынан
Табиғатқа ұқсар көне едім.

Аспанның сүтін құйдырып,
Қолыма алған өр едім.
Көк күмбез жақты күйдіріп
Зау көкке ұлыр бөрі едім.

Күйеуі кеткен майданға
Анадан аққан шер едім.
Баласы қолын жайғанда
Маңдайдан аққан тері едім.

Мен емес бықсып сөнетін,
Лапылдап жанам себебі,
Бөлесі үшін өлетін,
Әр қазақ маған бөле еді.

Құшағың жайсаң, кел, бері,
Достықтың мәңгі кені едім
Дархан пейілді жердегі
Мен қазақ деген ел едім!
Автор: Жұлдыз БЕЙСЕКОВА