Қазіргі таңда, шыны керек, телефон, смартфондар айырылмас досымызға айналды. Күндіз қолымыздан тастамаймыз, ал түнде қасымызға алып жатамыз. Телефонға деген «махаббатымыз» денсаулығымызға зиян келтірмей ме? Енді осыған тоқталсақ.

Ұйықтар алдында телефонға үңілу көзімізге зиян екені барлығымызға.....

Шырқайын - сазды сырнай досым қайда?!
Әндетсем, қыз-бозбала қосылмай ма?!
Думанның бозбаласыз қызығы жоқ -
өртейін, өртенейін осындайда!
Бозбала, қосыл әнге.....

Жылдан жылға сиреуде достарым да,
жаным жиі көмілер тоспа мұңға.
Жалғыз едім, барамын жартыланып,
бір өшеді, бір жанып от жанымда.
Шыңдай болып көрінер шоқша құм да,
көлбеңдеген баяғы.....

Тыңдашы, жан досым-ай,
біз енді жүреміз бе мәңгі осылай:
екі жақта жалғыздан жылап, күліп,
бірімізге біріміз құлақ түріп,
сырттай мәз .....

Ақ жауын сіркіреп тұр, тұрмын күтіп
Баяғы ғашығымды, көңіл түніп.
Жаңбыр суы тым салқын, бірақ – жандағы,
Бар жараны әйтеуір тұр ғой сүртіп.

Айналам таңғажайып, жаңбыр неткен
Керемет көрініс тұр, қалшы.....

Өтіп жатыр күндерім
қуанышсыз, қайғысыз, үнсіз менің:
көппен бірге жүреді құр сүлдерім.
Күзгі жауын секілді сүйекке өтер
білер ме ешкім....

Доспамбет жырау (1490–1523) — жырау, қолбасшы, батыр. Доспамбет жырау қазақ халқының қалыптасу кезеңінде өмір сүрді. Кіші Ноғай ордасында әскери қолбасшы болды. Дешті Қыпшақты көп аралаған, Бақшасарайда, Стамбұлда болған. Қырым ханының жағында көптеген әскери жорықтарға қатысқан. Доспамбет жырау тайпааралық ұрыстардың бірінде 1523 жылы Астрахан маңында қаза тапты. Доспамбет жырау жырларынан......

- Тілдесуге небәрі 20 минут уақытыңыз бар.
- Рахмет.. Конвой, сөзімнен сөкеттік көрмесеңіз, бізді оңаша қалдыра тұрсаңыз екен ,- деп кезекшінің жүзіне бақұл әрекетті күткендей телмірді. Түрме ішіндегі шендінің шығысымен бөлме іші аздап есеңгіреп қалғандай үнсіздікке көмілді.
- Хәлің қалай, досым?
- Аллаға шүкір, жақсымын..
- О тоба, мынаны қара! Төрт қабырғаға тұншығып отырған жайың мынау, Тәңіріңді ұмытпапсың ғой,- деді де жымысқы күлкісімен жымиып алды. Мұндай тоқ күлкінің астарына үңіле қоймаған Мансұр , елемеген күйі әңгімесін ауыстыруды жөн көріп ед.
- Иә, бауырым, өз хәлің қалай? Бүтінбісің? Әке-шешең, екі қарындасың қалай?
- Эһһ, досым, олардан не сұрайсың.....

— Сәлем Жандос! Қалайсың? бүгін тойың болады дегесін қолыма қалам алып саған хат жазбасқа болмады. өйткені сен бұрын тек мендік болған едің. Екеуміз талай жаздың шырайлы кештерінде бірге жүрген едік. Сен ең алғаш Гитара үйреніп бастағанда мен сенің қасыңда болған едім және екеуміз алғаш ән айтқан едік. ( Осы жерге келгенде Үйленіп жатырған Жандостың маңдайынан тер бұрқ ете қалды, сірә кім екенін есіне түсіре алмай отырған болу керек. Ал қалыңдық болса бұлқан-талқан бола бастады, ол жүзінен байқалған болатын). Есіңде ма Айбек үйленгенде де тойға екеуміз барған едік? Сол тойдан кейін еуеуміздің арамыз алшақтай.....

Ерiксiз менi тастап,
Сепесiз кеттiң неге?
Нурымды менiң шашқан,
Сезiмсiз септiң деме.

Тамылжып ай астында,
Отырған кундер қайда?
Журушi ең сен....